Dnia 24 marca 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Rosińska, Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska, Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.), , Protokolant Sekretarz sądowy Aneta Panek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2016 roku sprawy ze skargi E. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uznania za nienależnie pobrane świadczenie pielęgnacyjne oddala skargę. LS
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpoznaniu odwołania E. K., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...] w sprawie uznania za nienależnie pobrane świadczenie rodzinne w postaci świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawną córką.
Stan faktyczny sprawy przedstawia się w sposób następujący:
Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpoznaniu wniosku E. K., przyznał jej prawo do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad córką - K. K. w wysokości 620 zł miesięcznie na czas nieokreślony począwszy od dnia 1 lipca 2013 roku.
Następnie, Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia [...], nr [...] zmienił własną decyzję z dnia [...] w ten sposób, iż świadczenie od dnia 1 maja do dnia 31 grudnia 2014 roku wynosić będzie 800 zł, od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2015 roku - 1.200 zł, a począwszy od dnia 1 stycznia 2016 roku - 1.300 zł.
Dalej Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia [...] orzekł o uznaniu za nienależnie pobrane świadczenie rodzinne w postaci świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawną córką w okresie od dnia 1 sierpnia do dnia 31 grudnia 2014 roku w wysokości 800 zł miesięcznie oraz od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca 2015 roku w wysokości 1.200 zł miesięcznie.
Kwestionując powyższą decyzję E. K. wniosła odwołanie argumentując, iż organ pierwszej instancji oparł się wyłącznie na wywiadzie środowiskowym i nieprecyzyjnych określeniach tam wskazanych wyciągając wnioski nieodpowiadające prawdzie. Odwołująca nie kontestuje faktu pomocy mężowi w prowadzeniu sklepu, jednak podkreśliła, iż jej pomoc nie generuje przychodów, jej mąż jest jedyną osobą prowadzącą działalność gospodarczą.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpoznaniu odwołania, przywołaną na wstępie decyzją utrzymało w mocy rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne. W motywach rozstrzygnięcia organ opisał dotychczasowy przebieg postępowania wskazując następnie, iż zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2015 roku, poz. 114, dalej jako: "u.ś.r."), świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przysługuje wymienionym osobom, jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie z określonymi wskazaniami.
Jak zaakcentował organ odwoławczy, z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, iż E. K. pobiera świadczenie pielęgnacyjne w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawną córką - K. K. począwszy od lipca 2013 roku. W dniu 3 czerwca 2015 roku wpłynął do organu pierwszej instancji wywiad środowiskowy, z którego wynika, iż E. K. spędza dużo czasu w sklepie swojego męża, pomagając mu przy sprzedaży towarów i prowadzeniu działalności gospodarczej. Do wywiadu dołączono jest również oświadczenie strony (podpisane pod pouczeniem o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych oświadczeń), w którym potwierdziła ona, iż często pomaga mężowi w sklepie. Tymczasem, art. 17 ust. 1 u.ś.r. jednoznacznie wskazuje, iż świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie sprawującej opiekę nad osobą niepełnosprawną jeżeli nie podejmuje lub rezygnuje z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, czyli rezygnuje z aktywności zawodowej i zarobkowej. Rezygnacja lub niepodejmowanie zatrudnienia w celu sprawowania opieki nie może budzić wątpliwości. Musi to być stan trwały, czyli osoba taka musi zrezygnować definitywnie zarówno z aktualnego zatrudnienia, jak i nie podejmować tego zatrudnienia na przyszłość.