Sprawa ze skargi na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Sędziowie Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska, Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska (spr.), Protokolant asystent sędziego Anna Dębowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi F. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...], nr [...]; 2. przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na rzecz adwokat J. W.-K., prowadzącej Kancelarię Adwokacką w Ł. przy ul. [...], kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa i 80/100) złotych, która zawiera należny podatek od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu F. K. przez adwokata ustanowionego z urzędu.

Uzasadnienie strona 1/4

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] roku nr [...] na podstawie art. 2 ust. 2 i art. 4 ust. 1,2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. z 1996 roku, Nt 87, poz. 395) odmówił przyznania F. K. uprawnienia do świadczenia z tytułu deportacji do pracy przymusowej.

Organ stwierdził, iż z zebranego w toku postępowania materiału dowodowego wynika, że skarżący wykonywał pracę przymusową w pobliżu stałego miejsca zamieszkania, a zatem praca ta nie przybrała formy szczególnie dotkliwej, o której mowa w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 roku, sygn. akt K 49/07.

We wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy skarżący wskazał, że opis represji dostarczył we wniosku i nie rozumie co jeszcze winno się stać, aby wszystko przybrało szczególnie dotkliwą formę. Podkreślił, iż podczas wysiedlenia z miejsca stałego zamieszkania (P.) zastrzelono jego ojca, następnie osiedlono go wraz z rodzeństwem w miejscowości L., zaś jego matkę zabrano do budowy okopów w miejscowości S. Skarżący nadto zaznaczył, iż jako dziecko bez ojca i matki został zmuszony do pracy w gospodarstwie pod zarządem niemieckim we wsi Wierzbówka, więc w jego ocenie sytuacja ta była "wyrwaniem" ze środowiska.

W wyniku ponownego rozpoznania sprawy Kierownik Urzędu decyzją z dnia

[...] roku nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 K.p.a. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Organ zaznaczył, iż nie kwestionuje ciężkiej sytuacji strony podczas okupacji, lecz stwierdził, iż skarżący pracę przymusową we wsi W. wykonywał w pobliżu stałego miejsca zamieszkania (P.), a więc praca ta nie była połączona z wysiedleniem i "wyrwaniem" z dotychczasowego środowiska.

Powyższą decyzję F. K. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł., ponawiając argumentację zawartą w poprzednim piśmie.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) i art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej jako p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

W rozumieniu powyższych przepisów, sąd administracyjny bada legalność, czyli innymi słowy zgodność zaskarżonego aktu administracyjnego z obowiązującymi w dacie jego podjęcia przepisami prawa materialnego, określającymi prawa i obowiązki stron oraz z przepisami proceduralnymi, normującymi zasady postępowania przed organami administracji publicznej. Natomiast stosownie do art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a., uwzględnienie przez sąd administracyjny skargi i uchylenie zaskarżonej decyzji lub postanowienia następuje wówczas, gdy sąd stwierdzi: naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy ( lit. a ), naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego ( lit. b ), albo inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy ( lit. c ).

Strona 1/4