Dnia 28 listopada 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda (spr.), Sędzia WSA Jolanta Rosińska, , Protokolant Starszy sekretarz sądowy Aneta Panek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2018 roku sprawy ze skargi T. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie prowadzonej egzekucji oddala skargę. A. P.
Postanowieniem z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm. - dalej jako: k.p.a.) po rozpoznaniu zażalenia T. S. od postanowienia Starosty [...] z dnia [...] r. w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej, utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji.
Z ustalonego na potrzeby postępowania stanu faktycznego wynika, że organ I instancji nie uwzględnił zarzutu wniesionego przez stronę, w sprawie egzekucji administracyjnej prowadzonej na podstawie tytułu wykonawczego z dnia [...] maja 2018 r. wystawionego na podstawie decyzji zobowiązujących stronę do rekultywacji wyrobiska po eksploatacji złoża. Organ I instancji uznał bowiem, iż obowiązek rekultywacji był wykonalny, na którą to okoliczność dokonał kalkulacji wskazując, iż strona mogła przyjąć dwukrotnie więcej mas ziemnych i odpadów przewidzianych do odzysku, przy użyciu 11 samochodów, którą to ilość określono w decyzji zobowiązującej do rekultywacji. Organ ustalił jakie ilości mas strona przyjmowała w ciągu 8 lat i jakie ilości mogła przyjąć przy tej samej ilości pojazdów. Starosta wyprowadził wniosek, iż ilość pojazdów ciężarowych nie stanowiła ograniczenia, jak podnosiła strona zgłaszając zarzut niewykonalności obowiązku. Podobnie ocenił organ, iż nie trzeba naruszać przepisów ruchu drogowego, czy kodeksu wykroczeń, na co wskazywała strona uzasadniając niewykonalność prawną, aby korzystać z drogi publicznej dojazdowej do wyrobiska. Jak ustalił organ zostały tam wprowadzone pewne ograniczenia, jednak wystarczy spełnić określone przez Zarząd Dróg i Zieleni Miejskiej w P. warunki wjazdu i ładowności pojazdów aby legalnie wjechać na teren wyrobisk.
T. S. w zażaleniu na postanowienie organu I instancji wniósł o uchylenie zaskarżonego aktu i orzeczenie co do istoty sprawy, ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi I instancji. Strona zarzuciła organowi obrazę przepisów postępowania tj. art. 7 art. 8, art. 9, art. 10, art. 77 i art. 80 k.p.a. oraz naruszenie art. 33 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1314 ze zm. - dalej jako: ustawa) przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, iż w realiach sprawy nie mamy do czynienia z sytuacją, gdy nałożony na stronę obowiązek o charakterze niepieniężnym jest niewykonalny z przyczyn faktycznych i prawnych.
Przywołanym na wstępie postanowieniem z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie podzielając ocenę organu I instancji tam wywiedzioną.
Przywołując zapis art. 29, art. 33, art. 34 ustawy Kolegium podkreśliło, iż w postępowaniu egzekucyjnym nie można kwestionować merytorycznej zasadności podstawy prowadzenia tego postępowania, na tym etapie organ nie ma bowiem możliwości kontrolowania wydanej w sprawie decyzji administracyjnej. Dalej, iż ciężar dowodu o niewykonalności obowiązku o charakterze niepieniężnym, o którym mowa w art. 33 § 1 pkt 5 ustawy, obciąża zobowiązanego wnoszącego zarzut w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej. Rolą organu jest zaś ocena, czy okoliczności faktyczne podniesione przez zobowiązanego powodują obiektywną niewykonalność obowiązku objętego tytułem wykonawczym.