Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Ł. w przedmiocie wymiaru usług opiekuńczych
Sentencja

Dnia 3 marca 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący del. Sędzia NSA Ewa Markiewicz (spr.), del. Sędziowie NSA : Małgorzata Stahl, Grzegorz Szkudlarek, Protokolant ref.staż. Tomasz Godlewski, po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2004 roku na rozprawie sprawy ze skargi K. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie wymiaru usług opiekuńczych 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej Filii Ł. z dnia [...], Nr [...]; 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku.

Uzasadnienie strona 1/2

K. J. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...], Nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej Filii Ł. - G. z dnia [...], Nr [...] w sprawie przyznania skarżącemu specjalistycznych usług opiekuńczych, realizowanych i obejmujących zakres oraz rodzaje tych usług, szczegółowo wymienionych w 6 punktach w treści rozstrzygnięcia decyzji pierwszoinstancyjnej, na okres od 1 maja 2002 roku do dnia 30 czerwca 2002 roku, w wymiarze po 4 godziny dziennie, 5 razy w tygodniu, z wyłączeniem wszystkich sobót, niedziel i świąt, z odpłatnością 0,20 zł za 1 godzinę usług.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji podano (między innymi), że oczekiwania skarżącego "znacznie odbiegają od przyjętego standardu usług", bowiem skarżący oczekuje "pełnego zakresu usług ze strony Państwa, stwierdzając, że nie posiada rodziny i Ośrodek ma obowiązek przyznania minimum 8 godzin usług codziennie". Kolegium uznało, że przyznane skarżącemu usługi, zabezpieczają "podopiecznemu podstawowe potrzeby życiowe przy uwzględnieniu stanu finansów Ośrodka".

Organ odwoławczy wyjaśnił, że jest "na bieżąco" informowany przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Ł. o sytuacji finansowej. W ocenie organu drugiej instancji, organy właściwe w sprawach pomocy społecznej, z uwagi na skąpe zasoby finansowe, są zmuszone do takiego dysponowania posiadanymi środkami, "aby udzielić pomocy osobom, które nie posiadają żadnego źródła dochodu i nie mogą oczekiwać pomocy ze strony rodziny", a nawet w takich przypadkach przyznawana pomoc jest bardzo ograniczona i niewystarczająca, gdyż brak dostatecznych środków, nie pozwala na zwiększenie wymiaru świadczonych usług. Kolegium podkreśliło, że skarżący wykazuje niezadowolenie z zakresu przyznanej pomocy, a "nie przyjmuje jednak do wiadomości możliwości dokupienia pełnopłatnych usług, uznaje pomoc Państwa jako obowiązkową w oczekiwanym zakresie, natomiast zwalnia z tej powinności córki".

W obszernej skardze, wniesionej przez K. J. na wymienioną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...], skarżący zarzucił organom orzekającym w tej sprawie (między innymi) niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych i rzeczywistego stanu sprawy, z uwzględnieniem stwierdzonych u skarżącego dolegliwości, powodujących całkowitą niezdolność skarżącego do samoobsługi. Skarżący powołał się również na dokumentację medyczną oraz zalecenia lekarskie co do zakresu usług opiekuńczych. Skarżący wyjaśnił również, że jest samotny i bez rodziny, nie posiada córek, o których wspomniano w decyzjach wydanych w przedmiotowej sprawie.

W odpowiedzi na skargę, organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie i wywiódł , jak w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W przedmiotowej sprawie jest bezsporne, że na mocy decyzji zakwestionowanych przez skarżącego w rozpoznawanej sprawie, przyznano skarżącemu specjalistyczne usługi opiekuńcze. Usługi te, stosownie do art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414 ze zm.) są usługami dostosowanymi do szczególnych potrzeb wynikających z rodzaju schorzenia lub niepełnosprawności, świadczonymi przez osoby ze specjalistycznym przygotowaniem. Oznacza to, że poza ogólnym zakresem usług, wskazanym w ust. 1 tego artykułu ("usługi opiekuńcze obejmują pomoc w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych, opiekę higieniczną, zaleconą przez lekarza pielęgnację oraz w miarę możliwości również zapewnienie kontaktów z otoczeniem"), usługi opiekuńcze o charakterze specjalistycznym, mogą obejmować także inne usługi, dostosowane do indywidualnych potrzeb danego podopiecznego, a związane ze schorzeniem lub niepełnosprawnością tej osoby. Skoro tak, to zakres potrzeb podopiecznego, mogący mieć wpływ na decyzyjne ustalenie zakresu i rodzaju specjalistycznych usług opiekuńczych, wskazuje lekarz, który może określić, jakiego rodzaju usługi (jak również - w jakim zakresie i wymiarze) odpowiadają charakterowi schorzenia bądź niepełnosprawności danego pacjenta. Decydując zatem o przyznaniu pomocy w formie specjalistycznych usług opiekuńczych i ustalając ich zakres w decyzji administracyjnej, organ orzekający nie może uchylić się od oceny ustaleń i zaleceń lekarza, zawartych w (jak w sprawie niniejszej) przykładowo - zaświadczeniu lekarskim, stanowiącym dokument, będący niewątpliwie dowodem w sprawie, zawierającym elementy opinii biegłego (art. 75 § 1 w związku z art. 80 i art. 84 kpa).

Strona 1/2