Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie odmowy umorzenia świadczeń z funduszu alimentacyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz (sprawozdawca.), Sędziowie Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Beata Basak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia świadczeń z funduszu alimentacyjnego I. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz decyzji Wójta Gminy z dnia [...] r. nr [...]; II. przyznaje [...] A. S. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) należnego podatku od towarów i usług.

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Zaliczka alimentacyjna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/4

Decyzją z dnia 5 grudnia 2011 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze [...], po rozpoznaniu odwołania K. S. od decyzji wydanej z upoważnienia Wójta Gminy [...] dnia 15 lipca 2011 r. odmawiającej umorzenia K. S. świadczeń z funduszu alimentacyjnego w kwocie 15 693,42 zł za okres od 1 października 2008 r. do 30 września 2009 r. oraz odmawiającej umorzenia stronie ustawowych odsetek ustalonych na dzień 15 lipca 2011 r. w wysokości 4 799,00 zł - utrzymało w mocy tę decyzję.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Kolegium wyjaśniło, że wymienioną na wstępie decyzją organ pierwszej instancji odmówił uwzględniania wniosku K. S. o umorzenie należności z tytułu świadczeń alimentacyjnych wypłaconych osobom uprawnionym: E. S., E. S. i S. S. oraz odmówił umorzenia kwoty odsetek ustawowych od tych należności. Organ wyjaśnił, że wnioskodawca ma wykształcenie zawodowe - kierowca mechanik, od 1 listopada 2010 r. jest zatrudniony na stanowisku kierowcy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w firmie "[...]". Wynagrodzenie strony do dnia 31 maja 2011 r. było równe minimalnemu wynagrodzeniu za pracę, które w 2011 r. wynosiło 1 386,00 zł. W maju 2011 r. wnioskodawca zwrócił się do swego pracodawcy o zmniejszenie wymiaru czasu pracy, z uwagi na pogarszający się stan zdrowia. Pracodawca przychylił się do tego wniosku i od 1 czerwca 2011 r. wypowiedział dotychczasowe warunki pracy. Od tej daty wnioskodawca jest zatrudniony w wymiarze ¼ pełnego wymiaru z wynagrodzeniem w wysokości ¼ minimalnego wynagrodzenia za pracę. Organ pierwszej instancji wskazał, iż dostrzega trudną sytuację materialną wnioskodawcy oraz konieczność leczenia, zwłaszcza schorzeń psychicznych, jednakże okoliczności te nie przesądzają o zasadności rozpoznawanego wniosku. Zdaniem organu, skoro wnioskodawca, jako dłużnik alimentacyjny, nie wywiązuje się ze swoich bieżących zobowiązań alimentacyjnych, to winien on mieć świadomość, że jego zadłużenie z tego tytułu będzie wzrastać. Powinien on więc liczyć się z koniecznością zapłaty należności wypłaconych z funduszu alimentacyjnego.

Kolegium podzieliło w całości stanowisko wyrażone w decyzji organu pierwszej instancji. Organ drugiej instancji podkreślił, iż dołączył do materiału dowodowego dokumenty przedłożone przez K. S. wraz z odwołaniem. Zdaniem Kolegium przesłuchanie konkubiny odwołującego się jest niecelowe, albowiem nie wniosłoby ono nic nowego do sprawy.

Skargę do Sądu na powyższą decyzję złożył K. S., wnosząc o uchylenie decyzji organów obu instancji. Zaskarżonej decyzji skarżący zarzucił naruszenie:

1. art. 6, art. 7, art. 75, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a., poprzez nieustalenie wszystkich istotnych okoliczności w sprawie,

2. art. 11 i art. 107 § 3 k.p.a., poprzez wadliwe skonstruowanie uzasadnienia decyzji oraz niewyjaśnienie skarżącemu zasadności przyjętego stanowiska,

3. art. 30 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, poprzez przekroczenie granic uznania administracyjnego, nieprawidłową wykładnię przesłanek umorzenia należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego oraz nierozpoznanie wniosku skarżącego o częściowe umorzenie należności.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Zaliczka alimentacyjna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze