Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie opłaty adiacenckiej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Sidor, Sędziowie Asesor WSA Wiesława Achrymowicz (spr.), Asesor WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Asystent sędziego Łucja Krasińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2006 r. sprawy ze skargi M. i K. małżonków S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]., znak: [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta z dnia września [...], Nr [...] które nie podlegają wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz M. i K. małżonków S. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/3

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...], po rozpatrzeniu odwołania M. i K. małżonków S., zmieniło decyzję organu pierwszej instancji i nałożyło na odwołujących się obowiązek uiszczenia opłaty adiacenckiej w podwyższonej kwocie 504 zł, w terminie 14 dni od dnia, gdy decyzja stanie się ostateczna. Jednocześnie orzekło o rygorach na wypadek zwłoki lub opóźnienia w płatności oraz o ustawowo normowanym kryterium waloryzacji tej kwoty.

W uzasadnieniu Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało na ustalenie, że małżonkowie S. są właścicielami działki o numerze ewidencyjnym 249, położonej w B. P. przy ulicy Cj. Działka ta nie jest wykorzystywana na cele rolne, pozostając w obrębie przeznaczenia na cele mieszkaniowe. Na podstawie decyzji z dnia 21 marca 2003 r. o pozwoleniu na budowę, wybudowano ze środków publicznych ulicę Chłodną w sposób umożliwiający włączenie się wszystkich posesji przy niej położonych i zapewniający wykorzystywanie tych nieruchomości zgodnie z przeznaczeniem. Wykonano jezdnię z betonu asfaltowego z obustronnym chodnikiem z kostki brukowej oraz wjazdami na posesje także z kostki brukowej. Taki sposób zrealizowania inwestycji potwierdza inwentaryzacja drogi, sprawozdanie techniczne z odbioru końcowego i operat laboratoryjny. Odbiór wykonanych prac nastąpił w dniu 16 sierpnia 2004 r., co zostało udokumentowane protokołem ostatecznego odbioru robót. Zdaniem Kolegium istniejący stan rzeczy stwarza warunki do podłączenia także działki o numerze ewidencyjnym 249 do wybudowanej drogi i korzystania z niej. Z dokumentów zgromadzonych w sprawie wynika jednoznacznie, że do działek położonych przy drodze zostały wykonane zjazdy w ramach chodnika.

Małżonkowie S. niezasadnie rozstrzygające znaczenie przypisują różnicy poziomu między nawierzchnią wykonanej drogi a wjazdem na tę drogę w obszarze ich nieruchomości. Zarzuty odwołujących się odnośnie konieczności przebudowy wjazdu na wybudowaną drogę dotyczą komunikacji w obrębie ich działki. Natomiast jak to wynika z operatu szacunkowego, sporządzonego przez uprawniony podmiot i zgodnie z wymogami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz regulacjami doń wykonawczymi, wykonana inwestycja drogi publicznej wpłynęła na wzrost wartości nieruchomości także odwołujących się o kwotę 1008 zł. Stąd skoro na mocy uchwały Rady Miejskiej w Białej Podlaskiej Nr II/8/98 z dnia 26 lutego 1998 r. obowiązuje 50 % stawka opłaty adiacenckiej, to w sprawie niniejszej daje to kwotę 504 zł, wskazaną w osnowie decyzji organu odwoławczego. Należność ta nie podlega zmniejszeniu o zwaloryzowaną kwotę 10 000 zł, uiszczoną w latach osiemdziesiątych na roboty budowlane przedsięwzięte w tamtym okresie w ramach realizowania utwardzenia nawierzchni ulicy C. Brak ku temu podstawy prawnej. Upłynął już okres czasu w wymiarze trzech lat dla ustalenia z tego tytułu obowiązku poniesienia opłaty adiacenckiej, kiedy to jedynie można skutecznie zgłaszać żądanie zaliczenia wniesionych należności. Obecna budowa ulicy Chłodnej podlega kwalifikacji, jako zupełnie nowa, samodzielna inwestycja, w żaden sposób nie powiązana z robotami budowlanymi przy ulicy C. realizowanymi w latach osiemdziesiątych. Aktualnie z tytułu budowy drogi na podstawie pozwolenia budowlanego z 21 marca 2003 r. adresaci niniejszej decyzji nie ponosili żadnych nakładów finansowych. W dalszej kolejności Kolegium odniosło się do regulacji zawartej w art. 139 k.p.a. Stanęło na stanowisku, że dokonane przez organ pierwszej instancji pomniejszenie opłaty adiacenckiej o zwaloryzowaną należność uiszczoną przez małżonków S. w latach osiemdziesiątych zostało dokonane z rażącym naruszeniem prawa, jako sprzeczne z jednoznaczną treścią przepisu prawa materialnego. Powyższe stanowi o zasadności rozstrzygnięcia drugoinstancyjnego zwiększającego rozmiar opłaty adiacenckiej, spoczywającej na odwołujących się, wobec eliminacji potrącenia. Jednocześnie na gruncie unormowań stanowionych dla opłaty adiacenckiej bez rozstrzygającego znaczenia pozostaje trudna sytuacja zdrowotna czy materialna adresatów tego obowiązku.

Strona 1/3