Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędzia NSA Marek Zalewski, Asesor WSA Małgorzata Fita (spr.), Protokolant Maria Filipek, po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2004 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję z upoważnienia Wojewody z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...], Nr [...], wydaną z upoważnienia Wojewody na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. Nr 98, poz. 1071 z 2000 r. ze zm.) w związku z art. 15 ust. 2 ustawy 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tj. Dz.U. Nr 87, poz. 960 z 2001 r. ze zm.) oraz wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 maja 2002 r., sygn. akt K 20/01 (Dz.U. z 2002 r. Nr 78, poz. 716), po rozpatrzeniu odwołania J. S. od decyzji Prezydenta Miasta z dnia, Nr [...] orzekającej o wymeldowaniu J. S. z pobytu stałego z lokalu nr [...] przy ul. P. w Z. utrzymano przedmiotową decyzję w mocy.
W uzasadnieniu tej decyzji organ odwoławczy stwierdził, iż zaskarżoną decyzją organ I instancji orzekł o wymeldowaniu J. S. z pobytu stałego z lokalu nr [...] przy ul P. w Z. uznając, iż skarżący dobrowolnie opuścił przedmiotowy lokal i faktycznie w nim nie przebywa.
Z powyższą decyzją J. S. się nie zgodził i w odwołaniu o niej wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji.
Po rozpoznaniu niniejszej sprawy organ odwoławczy stanął na stanowisku, iż zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, wymeldowanie osoby decyzją administracyjną może nastąpić w sytuacjach dwojakiego rodzaju. Po pierwsze, gdy osoba, która ma być wymeldowana dobrowolnie opuściła dotychczasowe miejsce pobytu stałego, po wtóre, decyzję o wymeldowaniu należy podjąć względem osoby, która bez wymeldowania się opuściła dotychczasowe miejsce pobytu stałego i nie przebywa w nim przez okres 6 miesięcy, a nowego miejsca jej pobytu nie można ustalić.
W niniejszej sprawie zachodzi przesłanka do wymeldowania osoby określona w pierwszej części omawianego przepisu. Jak wynika z materiału dowodowego, głównym najemcą lokalu mieszkalnego przy ul. P. w Z. była K. S. - matka skarżącego. J. S. był zameldowany w przedmiotowym lokalu na pobyt stały. W dniu [...] grudnia 2002 r. K. S. wyprowadziła się z tego lokalu i przekazała go zarządcy - Zakładowi Gospodarki Lokalowej w Z. W dniu przekazywania przedmiotowego mieszkania J. S. nie zamieszkiwał w nim.
Z zebranych dokumentów wynika, że w dniu [...] grudnia 2002 r. J. S. został wypisany ze szpitala w P., jednakże do mieszkania przy ul. P. w Z. nie wrócił. Świadczą o tym zeznania świadków, a także samego skarżącego, który potwierdził, iż po powrocie do Zamościa nie zamieszkał w mieszkaniu matki.
Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego obowiązującym od dnia [...].06.2002 r. zmieniającym art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, wymeldowania osoby z pobytu stałego dokonuje się w przypadku, gdy osoba dobrowolnie opuściła dotychczasowe miejsce pobytu stałego i faktycznie w nim nie przebywa.
Przesłanka ta w przypadku J. S. wystąpiła.
Ponadto organ odwoławczy podkreślił fakt, iż zarówno zameldowanie, jak i wymeldowanie jest czynnością materialno - techniczną dokonywaną celem rejestrowania informacji o określonym miejscu pobytu danej osoby. Miejscem pobytu skarżącego nie jest lokal przy ul. P. w Z. co wyżej zostało udowodnione. Zatem dalsze jego zameldowanie w tym lokalu byłoby fikcją w świetle art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych.