Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędziowie asesor WSA Wiesława Achrymowicz (spr.), Sędzia NSA Krystyna Sidor, Protokolant ref.st. Małgorzata Poniatowska Furmaga, po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2004 r. sprawy ze skargi J.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu I. uchyla zaskarżoną decyzję, która nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz J.K. kwotę 10 ( dziesięć ) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W wyniku przeprowadzenia postępowania administracyjnego, wszczętego na wniosek M.D., Prezydent, działając jako organ pierwszej instancji, decyzją z dnia "[...]- ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla działki o numerze geodezyjnym "[...}-, położonej w Z. przy ul. H. pod inwestycję w postaci nadbudowy istniejącego budynku stolarni z przeznaczeniem na cele magazynowe.
Wskazał, że obszar wyznaczony liniami rozgraniczającymi teren inwestycji, stanowiący część działki nr "[...]", w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oznaczony jest symbolem "[...]", jako tereny upraw polowych, położony w strefie technicznej od linii energetycznych najwyższych napięć - F1 oraz uciążliwości od cmentarzy - D3.
Dla terenów RP zgodnie z zapisami planu dopuszczona została realizacja budynków o charakterze rolniczym, w tym domów dla rolników oraz adaptacja istniejących obiektów, z wyjątkiem szkodliwych dla środowiska z możliwością poprawy standardów wyposażenia i użytkowania. W obszarze strefy F1 należy zgodnie z zapisami planu lokalizować zieleń niską i uprawy rolnicze, a wszelkie odstępstwa od tego sposobu zagospodarowania są uwarunkowane uzyskaniem każdorazowo zgody dysponenta strefy Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego oraz Wydziału Ochrony Środowiska. Strefa uciążliwości od cmentarzy - D3 przewiduje wskazanie lokalizacji zieleni izolacyjnej wysokiej i niskiej z zakazem lokalizowania obiektów przeznaczonych na stały pobyt ludzi mieszkalnych i usługowych oraz zakładów żywienia i składów żywności.
W konsekwencji stanął na stanowisku, że objęte wnioskiem M.D. planowane zamierzenie inwestycyjne nie narusza zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, gdy chodzi o modernizację i rozbudowę istniejącego budynku, a wskazana decyzja, zgodnie z art. 46 ust. 2 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, nie rodzi praw do terenu, nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich.
Po rozpoznaniu odwołania J.K., powołującego się na przysługujący mu tytuł prawny do nieruchomości bezpośrednio sąsiedniej, Samorządowe Kolegium Odwoławcze , decyzją z dnia "[...]" utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Podzieliło ocenę prawną organu pierwszej instancji, iż planowane zamierzenie inwestycyjne zgodne jest z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przewidzianymi dla terenów oznaczonych symbolem RP, dopuszczającym adaptację istniejących obiektów z wyjątkiem szkodliwych dla środowiska z możliwością poprawy standardów wyposażenia i użytkowania, a którym odpowiada nadbudowa budynku stolarni z przeznaczeniem na cele magazynowe, wskazana w osnowie pierwszoinstancyjnej decyzji. Odwołało się do art. 43 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, w myśl którego nie można odmówić ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, gdy zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Na powyższe skargę złożył J.K., wnosząc o uchylenie decyzji organu drugiej instancji i zasądzenie kosztów postępowania.