Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Powiatu w sprawie organizacji i zasad świadczenia okresowych usług na rzecz osób znajdujących się w sytuacji kryzysowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom, Asesor WSA Wojciech Kręcisz (sprawozdawca), Protokolant Starszy referent Beata Basak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lutego 2006 r. sprawy ze skargi S. J. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Powiatu w sprawie organizacji i zasad świadczenia okresowych usług na rzecz osób znajdujących się w sytuacji kryzysowej oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/5

II SA/Lu 113/06

U z a s a d n i e n i e

Rozstrzygnięciem nadzorczym wydanym na podstawie przepisu art. 79 ust. 5 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 z późniejszymi zmianami), Wojewoda stwierdził nieważność uchwały Nr XXVI/229/05 Rady Powiatu z dnia 21 października 2005 r. w sprawie organizacji i zasad świadczenia okresowych usług na rzecz osób znajdujących się w sytuacji kryzysowej.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewoda podniósł, iż § 1 uchwały Rady Powiatu z dnia 21 października 2005 r. stanowi, że zadanie określone w przepisie art. 19 pkt 12 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, tj. prowadzenie ośrodka interwencji kryzysowej w zakresie interwencji kryzysowej na terenie powiatu realizowane jest przez Dom Pomocy Społecznej w J. L. zwanym dalej "Domem Pomocy Społecznej". W tym kontekście podniesiono, iż regulacja ta nie znajduje uzasadnienia w przepisach obowiązującego prawa.

Uzasadniając swoje stanowisko, organ nadzoru podniósł, iż przepis art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej stanowi, iż jednostki organizacyjnymi pomocy społecznej są: regionalny ośrodek polityki społecznej, powiatowe centrum pomocy rodzinie, ośrodek pomocy społecznej, dom pomocy społecznej, placówka specjalistycznego poradnictwa, w tym rodzinna, placówka opiekuńczo - wychowawcza, ośrodek adopcyjno - opiekuńczy, ośrodek wsparcia i ośrodek interwencji kryzysowej. W tym kontekście wskazano, iż dom pomocy społecznej i ośrodek interwencji kryzysowej to dwie odrębne jednostki organizacyjne. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego podniesiono w związku z tym, iż prowadzenie domów pomocy społecznej i ośrodków interwencji kryzysowej należy do zadań własnych powiatu, jak również, iż powiat jako jednostka samorządu terytorialnego jest organem prowadzącym jednostek organizacyjnych realizujących zadania w zakresie pomocy społecznej. Zgodnie bowiem z przepisem art. 12 pkt 7 lit. i ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym tworzenie, przekształcanie i likwidacja jednostek organizacyjnych powiatu należy do wyłącznej kompetencji rady powiatu. Ośrodek interwencji kryzysowej może być zatem utworzony tylko uchwałą rady powiatu, jako wyodrębniona, samodzielna jednostka organizacyjna, wyposażona w trwale wydzielone środki rzeczowe i osobowe, której celem jest określone, stałe samodzielne działanie.

W tym kontekście organ nadzoru podniósł, iż ośrodek interwencji kryzysowej nie może funkcjonować przy domu pomocy społecznej. Jak wskazano, świadczą one usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i opiekuńcze w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nich przebywających (art. 55 ustawy), zaś zakres interwencji kryzysowej określa przepis art. 47 ustawy. Jak przy tym wskazano, z zakresów udzielanych przez te jednostki świadczeń jednoznacznie wynika, iż jedna jednostka nie może realizować zadań przypisanych drugiej. Podniesiono również, iż opłatę za pobyt w ośrodkach wsparcia, mieszkaniach chronionych i ośrodkach interwencji kryzysowej ustala podmiot kierujący w uzgodnieniu z osobą kierowaną, uwzględniając przyznany zakres usług. Osoby nie ponoszą opłat, jeżeli dochód osoby samotnie gospodarującej lub dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty kryterium dochodowego. Organ nadzoru podniósł, iż z brzmienia przepisu art. 97 ust. 1 ustawy wynika jednoznacznie, iż uzgodnienie opłaty za pobyt w ośrodku interwencji kryzysowej następuje każdorazowo z każdą osobą kierowaną, a nie tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach, wymienionych przykładowo w § 3 ust. 2 uchwały.

Strona 1/5