Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Powiatu w sprawie organizacji i zasad świadczenia okresowych usług na rzecz osób znajdujących się w sytuacji kryzysowej
Uzasadnienie strona 2/5

Wskazano również, iż uchwała powinna określić zakres usług świadczonych przez ośrodek i w zależności od przyznanego zakresu usług wysokość konkretnej opłaty ustalać winien podmiot kierujący w uzgodnieniu z osobą kierowaną.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego, odwołując się do argumentacji wicestarosty powiatu odwołującej się do ustaleń doktryny i praktyki obserwowanej w tym zakresie na terenie innych powiatów, organ nadzoru podniósł, iż nie jest ona zasadna, albowiem w związku z tym, iż organ nadzoru bada uchwałę jedynie na podstawie kryterium jej zgodności z prawem, to uznać należy, iż poglądy doktryny i praktyka znajdują się poza zamkniętym katalogiem źródeł prawa i nie mogą być punktem odniesienia dla kontroli legalności uchwały.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody wniosła Rada Powiatu reprezentowana przez Starostę .

Wnosząc o uchylenie zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego, skarżący zarzucał mu wadliwą wykładnię i zastosowanie przywołanych w uzasadnieniu aktu nadzoru przepisów, tj. przepisów art. 6 pkt 5, art. 19 pkt 10 i 12 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej oraz art. 12 pkt 8 lit. i ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, w zakresie, w jakim Wojewoda stwierdził, że ośrodek interwencji kryzysowej nie może funkcjonować przy domu pomocy społecznej. Według skarżącego organ nadzoru nie uwzględnił argumentacji zawartej w piśmie skarżącego z dnia 21 listopada 2005 r., a mianowicie, że podobne rozwiązania przyjęły inne, liczne samorządy w kraju, a rozwiązaniu takiemu towarzyszą względy racjonalnej gospodarki finansów publicznych. W kontekście okoliczności odnoszących się do zakresu znaczeniowego pojęć "jednostka organizacyjna" i "jednostka organizacyjna pomocy społecznej" skarżący podnosił, iż wobec braku jednoznacznego określenia przez ustawę formy organizacyjnej, należy przyjąć, iż to właściwe organy jednostki samorządu terytorialnego powinny to określać, skoro sam ustawodawca tego nie uczynił, co prowadzi do wniosku, iż możliwe jest przyjęcie rozwiązania określonego w uchwale Rady Powiatu .

W tym względzie skarżący podniósł również, iż w jego przekonaniu pojęcie "jednostki organizacyjnej" użyte w przepisie art. 12 pkt 8 lit. i ustawy o samorządzie powiatowym obejmuje jednostki organizacyjne, które mają status jednostki budżetowej lub zakładu budżetowego. Nie posiadają one samodzielności zarówno prawnej jak i budżetowej, jak często podkreślały regionalne izby obrachunkowe w rozstrzygnięciach nadzorczych, podczas gdy organ nadzoru uznał, iż jednostki organizacyjne pomocy społecznej mają cechę samodzielności. Skarżący podniósł również, iż w jego przekonaniu rozwiązania zawarte w § 3 ust. 2 uchwały są zgodne z przepisami obowiązującego prawa i nie naruszają praw osób określonych w przepisie art. 97 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej.

W uzasadnieniu skargi, skarżący podniósł również, iż organ nadzoru w uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego nie wskazał konkretnego przepisu, którego naruszenie stanowi przesłankę stwierdzenia nieważności kwestionowanej uchwały.

Strona 2/5