Stosunki pracy i stosunki służbowe, sprawy z zakresu inspekcji pracy, Nieruchomości
Tezy

1. Z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ wynika, że Sąd ten orzeka w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie.

Na postanowienie organu pierwszej instancji o odmowie wydania zaświadczenia, bądź zaświadczenia o treści żądanej przez osobę ubiegającą się o nie, przysługuje zażalenie /art. 219 Kpa/.

Konsekwencją tego jest, że na postanowienie organu odwoławczego, utrzymujące w mocy postanowienie zaskarżone zażaleniem, przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

2. Art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym /Dz.U. nr 54 poz. 310/ daje możliwość dowodzenia zainteresowanemu przed organem właściwym do zaliczenia okresu jego pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy przy pomocy innych dowodów aniżeli zaświadczenie urzędu gminnego, ale przepis ten nie powoduje uchylenia przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, a szczególnie art. 218 par. 2 tego kodeksu, ustalających zasady postępowania w zakresie wydawania zaświadczeń przez organy administracji publicznej.

Inne orzeczenia o symbolu:
619 Stosunki pracy i stosunki służbowe, sprawy z zakresu inspekcji pracy
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. w Lublinie
Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze, postanowieniem wydanym na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 w związku z art. 144 Kpa i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczeniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy, po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie wójta odmawiające wydania zaświadczenia stwierdzającego zatrudnienie składającego zażalenie w indywidualnym gospodarstwie rodziców - orzekło o utrzymaniu w mocy zaskarżonego postanowienia.

Postanowienie to zostało zaskarżone do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a w odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie.

Na rozprawie strony podtrzymały stanowisko w sprawie, zaś Prokurator wniosła przede wszystkim o odrzucenie skargi, a w przypadku nie uwzględnienia tego wniosku o jej oddalenie.

Wniosek o odrzucenie skargi uzasadniony został tym, że aczkolwiek postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia jest zaskarżalne zażaleniem, ale wydane jest ono poza ramami ogólnego postępowania administracyjnego i przeto w świetle art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym nie służy na nie skarga do sądu administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając skargę zważył, co następuje:

Rozważając wniosek podnieść należy, że w literaturze pogląd zaprezentowany przez Prokuratora wyrażony został przez prof. J. Borkowskiego w opracowaniu "Polskie Postępowanie Administracyjne i Sądowoadministracyjne" jego autorstwa i prof. B. Adamiak wydanie III, Wydawnictwo Prawnicze PWN, Warszawa 1996 str. 376, gdzie podniesiono, że "od ostatecznego postanowienia, tzn. od niezaskarżonego w terminie postanowienia wydanego na skutek zażalenia, żaden środek zaskarżenia nie służy ani w nadzwyczajnych trybach postępowania administracyjnego, ani też na drodze sądowej, ponieważ nie jest ono wydane w postępowaniu ogólnym".

Odmienny pogląd wyraził J. Świątkiewicz, według którego na postanowienie ostateczne wydane w następstwie zażalenia od postanowienia organu pierwszej instancji odmawiającego wydania zaświadczenia i utrzymującego w mocy, w świetle art. 16 ust. 1 pkt 2 powołanej już ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, przysługuje skarga sądowa /J. Świątkiewicz. Komentarz do ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, wyd. BWP, Iustitis 1995 str. 52/. W ocenie Sądu skoro z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym wynika, że Sąd ten orzeka w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie a na postanowienie organu pierwszej instancji o odmowie wydania zaświadczenia, bądź zaświadczenia o treści żądanej przez osobę ubiegającą się o nie, przysługuje zażalenie /art. 219 Kpa/, to na postanowienie organu odwoławczego utrzymujące w mocy postanowienie zaskarżone zażaleniem, przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Za poglądem tym przemawia zarówno wykładnia gramatyczna, jak też celowościowa art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, który nie stanowi, iż zaskarżalne skargą sądową mogą być tylko postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym ogólnym, lecz stanowi, iż tym środkiem prawnym zaskarżone być mogą wszelkie postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, a więc zarówno ogólnym jak i uproszczonym, do których należy postępowanie związane z wydawaniem zaświadczeń, o ile służy na nie zażalenie w toku postępowania administracyjnego. W analogicznej sprawie wydany został również inny wyrok 27 września 1996 r. I SA 1321/96, w którym Naczelny Sąd Administracyjny wyraził odmienny pogląd, stojąc na stanowisku, że postanowienia wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym nie obejmują postanowień wydawanych na podstawie art. 219 Kpa, te ostatnie bowiem nie są wydawane w postępowaniu administracyjnym w rozumieniu przepisów ogólnego postępowania administracyjnego. W tym stanie rzeczy, wobec skrajnej różnicy stanowisk jaka zarysowała się na ten temat w orzecznictwie należy sądzić, że kwestia tu poruszona znajdzie wyraz w stanowisku Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym w trybie przewidzianym w art. 59 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
619 Stosunki pracy i stosunki służbowe, sprawy z zakresu inspekcji pracy
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. w Lublinie