Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy Baranów w przedmiocie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja, Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz (sprawozdawca), Protokolant Referent Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 listopada 2014 r. sprawy ze skargi Wojewody Lubelskiego na uchwałę Rady Gminy Baranów z dnia 18 lipca 2013 r., nr XXVII/250/2013 w przedmiocie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie strona 1/4

Wojewoda Lubelski złożył w dniu 14 listopada 2013 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na uchwałę Rady Gminy Baranów z dnia 18 lipca 2013 r., nr XXVII/250/2013, w sprawie gminnego programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt w 2013 roku na terenie gminy Baranów, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w całości.

Wojewoda wskazał, iż w jego ocenie uchwała ta została podjęta z istotnym naruszeniem art. 11a ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zwierząt, gdyż nie wskazuje konkretnego schroniska, do którego należy przewozić bezdomne zwierzęta. Zdaniem Wojewody, za wskazanie takiego schroniska nie można uznać regulacji przyjętego programu, stanowiącego załącznik Nr 1 do uchwały, iż zapewnienie bezdomnym zwierzętom domowym miejsca w schronisku dla zwierząt na podstawie zawartej przez Gminę Baranów odrębnej umowy z Gabinetem Weterynaryjnym "[...]", z siedzibą: [...] w: Hotelu dla zwierząt "[...]" w [...] oraz w Hotelu dla zwierząt "[...]" w [...]. Wskazany w zaskarżonej uchwale "Hotel dla Zwierząt" nie jest bowiem schroniskiem, w rozumieniu przepisu art. 4 pkt 25 ustawy o ochronie zwierząt. Ponadto, jak podkreślił Wojewoda, z pisma Powiatowego Lekarza Weterynarii w [...] z dnia 8 października 2013 r., nr [...], wynika, że opisany wyżej Hotel dla zwierząt "[...]" w [...], mający znajdować się w tej miejscowości na posesji numer [...], w rzeczywistości nie funkcjonował w dacie podjęcia zaskarżonej uchwały.

W ocenie organu nadzorczego, ustawodawca celowo zobligował gminy do zapewnienia bezdomnym zwierzętom miejsca w schronisku dla zwierząt, albowiem jego działalność podlega nadzorowi właściwych organów w zakresie spełniania wymagań weterynaryjnych.

W odpowiedzi na skargę Gmina Baranów wniosła o oddalenie skargi. Gmina podkreśliła, że wbrew twierdzeniom organu nadzorczego, z przepisu art. 11a ustawy o ochronie zwierząt wynika, iż zapewnienie bezdomnym zwierzętom miejsca w schronisku do zwierząt jest jednym, ale nie jedynym elementem zamkniętego katalogu obowiązków wynikających z programu. Gmina Baranów nie ma zawartej umowy ze schroniskiem dla zwierząt, którym zgodnie z definicją ustawy o ochronie zwierząt jest miejsce przeznaczone do opieki nad zwierzętami domowymi spełniające warunki określone w ustawie o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt. Na Lubelszczyźnie funkcjonuje jedynie siedem schronisk dla bezdomnych zwierząt, które spełniają warunki ustawowe. W tym stanie trudno uznać, że są zaspokojone potrzeby 213 gmin. Wymaga wyjaśnienia, że każde z tych schronisk odmówiło zawarcia umowy z Gminą Baranów. Gmina podkreśliła, że podejmowała działania zmierzające do nawiązania umowy ze schroniskami z terenu województwa mazowieckiego, świętokrzyskiego i podlaskiego, jednakże działania te okazały się bezskuteczne. W takiej sytuacji, w ocenie Gminy, mniejszym złem było zapewnienie bezdomnym zwierzętom miejsca w hotelu dla zwierząt niż pozostawienie ich bez opieki.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Strona 1/4