Organ administracji podkreślił, iż decyzją z dnia 24 września 2010 r. prawidłowo odmówiono wszczęcia postępowania na podstawie art. 157 § 2 i 3 k.p.a. Postępowanie w przedmiocie przyznania prawa do zaliczki alimentacyjnej, jak wskazało Kolegium, nie rodzi po stronie dłużnika alimentacyjnego żadnych nowych praw i obowiązków. Postępowanie to jest bowiem konsekwencją ustawowego obowiązku alimentacyjnego rodzica względem dziecka, skonkretyzowanego w wyroku sądu powszechnego zasądzającego alimenty w określonej wysokości. Decyzja administracyjna przyznająca zaliczkę alimentacyjną nie statuuje bytu obowiązku alimentacyjnego, gdyż ten już istnieje, a decyzja ta jedynie dostarcza dziecku niezbędnych dla jego wychowania i utrzymania środków w przypadku, gdy osoba zobowiązana wyrokiem nie wywiązuje się ze swego obowiązku w sposób uzasadniający stwierdzenie przez komornika prowadzącego egzekucję, że egzekucja ta jest bezskuteczna. Jeśli zatem komornik nie posiada informacji o tym, że dłużnik uiszcza alimenty bezpośrednio do rąk wierzyciela i wydaje zaświadczenie o bezskuteczności egzekucji, to z faktu tego nie wynika uzasadnienie dla przyjęcia istnienia po stronie skarżącego interesu prawnego strony w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji o przyznaniu prawa do zaliczki alimentacyjnej. Przepisy ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej, w ocenie organu, nie przewidują obowiązku zawiadomienia dłużnika alimentacyjnego o wszczęciu postępowania w przedmiocie przyznania zaliczki alimentacyjnej, jak również doręczeniu mu decyzji w tym przedmiocie. Z żadnego przepisu powołanej ustawy nie wynika, by dłużnik alimentacyjny mógł być stroną postępowania prowadzonego w oparciu o jej przepisy dotyczące przyznania zaliczki alimentacyjnej, co oznacza, że ustawa nie przyznaje dłużnikowi praw lub też nie nakłada na dłużnika obowiązków będących przedmiotem rozstrzygania w drodze takiego postępowania. Na podstawie art. 12 ust. 1 tej ustawy dłużnik alimentacyjny może być wprawdzie stroną, ale w innym postępowaniu dotyczącym zwrotu organowi właściwemu wierzyciela należności w wysokości zaliczek wypłaconych osobie uprawnionej. Postępowanie wobec dłużnika alimentacyjnego jest przedmiotowo odrębnym postępowaniem od postępowania o przyznanie zaliczki alimentacyjnej.
Kolegium stwierdziło, iż w niniejszej sprawie odwołujący się jako dłużnik alimentacyjny posiada tylko interes faktyczny, który nie uprawnia go do złożenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji. Tym samym w sytuacji, gdy wniosek taki wpłynie do organu, jak to miało miejsce w sprawie niniejszej, właściwy organ obowiązany jest wydać decyzję odmawiającą wszczęcia postępowania.
Skargę do sądu administracyjnego na powyższą decyzję złożył Jacek B., wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Kolegium z dnia 24 września 2010 r. Zaskarżonej decyzji skarżący zarzucił naruszenie przepisów art. 157 § 2 k.p.a., poprzez niepodjęcie z urzędu czynności zmierzających do stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika Działu Świadczeń Miejskiego Centrum Pomocy Rodzinie w Z. z dnia 6 września 2006 r., nr [...], a także art. 28 k.p.a. w zw. z art. 18 pkt 2 ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych i zaliczce alimentacyjnej, poprzez przyjęcie, że skarżącemu nie przysługuje przymiot strony w postępowaniu w przedmiocie przyznania zaliczki alimentacyjnej.