Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec,, Sędzia NSA Maciej Kierek (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Marcin Małek, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 września 2007 r. sprawy ze skargi T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego oddala skargę.
II SA/Lu 212/07
U Z A S A D N I E N I E
Decyzją z dnia [...], Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając na podstawie art. 2 ust. 1, art. 3 ust 3 i ust. 4, art. 8 oraz art. 41 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Wójta Gminy N. przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] grudnia 2006 r., Nr [...] w przedmiocie przyznania T. W. pomocy w postaci specjalnego zasiłku celowego w wysokości 200 zł z przeznaczeniem na leczenie, opłatę należności za energię elektryczną oraz zakup żywności.
Organ pierwszej instancji przyznał T. W. specjalny zasiłek celowy na wskazane powyżej cele mimo przekroczenia kryterium dochodowego, biorąc pod uwagę jej przewlekłe schorzenia jak również skomplikowaną sytuację rodzinną. Ustalając wysokość świadczenia, oprócz sytuacji materialnej i potrzeb wnioskodawczyni, organ miał na względzie również sytuację życiową innych osób i rodzin z terenu działania Ośrodka, zwracających się o zabezpieczenie ich potrzeb a także możliwości finansowe Ośrodka.
Kolegium stwierdziło, że zaskarżone rozstrzygnięcie organu pomocy społecznej zostało wydane zgodnie z obowiązującym prawem.
Uzasadniając decyzję Kolegium podkreśliło, że przyznana pomoc ze środków finansowych na zadania własne z zakresu pomocy społecznej realizowane przez gminę mieści się w granicach uznania administracyjnego organu pomocy społecznej. Świadczenie będące przedmiotem rozstrzygnięcia jest świadczeniem uznaniowym, a przyznanie tej formy pomocy i jej wysokość lub odmowa przyznania uzależnione są od możliwości finansowych ośrodka pomocy społecznej, ilości osób uprawnionych do świadczeń a przede wszystkim ich indywidualnej sytuacji życiowej.
W uzasadnieniu decyzji Kolegium podkreśliło również, że wbrew wskazanym w odwołaniu zarzutom T. W. organ pierwszej instancji wydał postanowienie o odmowie wyłączenia pracownika Ośrodka od udziału w sprawie, stwierdzając, że nie wystąpiły powody wyłączenia.
Od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie złożyła T. W., zarzucając zaskarżonej decyzji "naruszenie ustawy o pomocy społecznej oraz naruszenie Konstytucji RP".
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o oddalenie skargi, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269) sąd administracyjny sprawuje kontrolę zaskarżonej decyzji w zakresie jej zgodności z prawem.
Zaskarżona decyzja prawa nie narusza.
Zasady przyznawania świadczeń z pomocy społecznej określają przepisy ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64, poz. 593 ze zm.), powoływanej w dalszej części uzasadnienia jako "ustawa". Cele pomocy społecznej określone zostały w art. 2 i 3 ustawy jako wspieranie osób i rodzin w ich wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i przezwyciężania trudnych sytuacji życiowych, których nie są w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości, a także umożliwianie im życia w warunkach odpowiadających godności człowieka. Zgodnie zaś z art. 3 ust. 3 ustawy - rodzaj, forma i rozmiar świadczenia powinny być odpowiednie do okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy.