Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Kierek, Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak, Asesor WSA Wojciech Kręcisz (sprawozdawca), Protokolant Stażysta Anna Chmielewska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 8 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi S.A. w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji odmawiającej uchylenia decyzji ostatecznej o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego uchyla zaskarżoną decyzję, która nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.
II SA/Lu 409/06
U z a s a d n i e n i e
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...], ze skargi [...] Spółka Akcyjna w L. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, wydaną na podstawie przepisu art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U Nr 153, poz. 1270 ze zmianami) oraz art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późniejszymi zmianami) uchyliło zaskarżoną decyzję własną z dnia [...] grudnia 2005 r. znak: [...] oraz poprzedzającą ją decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta L. przez Dyrektora Wydziału Architektury i Administracji Budowlanej Urzędu Miasta L. z dnia [...] września 2005 r. znak: [...] i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, iż decyzją z dnia [...] grudnia 2005 r. znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpatrzeniu odwołania [...] Spółka Akcyjna w L. utrzymało w mocy wydaną w trybie wznowieniowym decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta L. przez Dyrektora Wydziału Architektury i Administracji Budowlanej Urzędu Miasta L. z dnia [...] września 2005 r. znak: [...] o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.
W skardze złożonej na tę decyzję, [...] Spółka Akcyjna w L. i Pracownicza Spółdzielnia Mieszkaniowa [...] w L. kwestionowały decyzje organu I instancji i stanowisko organu odwoławczego o utrzymaniu jej w mocy wnosząc o uchylenie decyzji SKO i zarzucając jej naruszenie przepisów prawa materialnego i procesowego, które miało istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. Jak wskazano, zarzuty te dotyczyły nie rozpoznania przez organ II instancji sprawy co do istoty i pozostawienia tym samym w obrocie prawnym decyzji, co do której istnieją podstawy do jej uchylenia. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, iż niezależnie od tych zarzutów, skarżący podnosili również inne, odnoszące się oparcia decyzji na wniosku z dnia 11 grudnia 2003 r. i nieaktualnym raporcie oddziaływania na środowisko, jak również odstąpienia od rozpatrzenia i uwzględnienia treści kontroperatu złożonego przez [...] S.A., a także nieuwzględnienia okoliczności, iż inwestycja nie ma dostępu do drogi publicznej.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji podniesiono w związku z tym, iż SKO po rozważeniu zarzutów skargi i ponownej analizie materiału dowodowego uznało, iż skarga kwalifikuje się do uwzględnienia w całości, albowiem zaistniały podstawy do uchylenia w trybie przepisu art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi własnej decyzji, jak i decyzji organu i instancji w celu ponownego rozpatrzenia sprawy. Jak wskazano, zaskarżoną decyzję organ wydał po wznowieniu na wniosek [...] S.A. postępowania zakończonego decyzją ostateczną z dnia [...] lutego 2005 r. znak: [...] o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Organ administracji publicznej I instancji decyzją z dnia [...] września 2005 r. znak: [...] działając na podstawie przepisu art. 151 w zw. z art. 146 § 2 kpa odmówił uchylenia własnej decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego z dnia [...] lutego 2005 r. W uzasadnieniu tej decyzji organ I instancji podniósł, iż zgodnie z przepisem art. 146 § 1 kpa nie uchyla się decyzji w przypadku, jeżeli w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej. Brak doręczenia decyzji [...] S.A. w postępowaniu zakończonym decyzją z dnia [...] lutego 2005 r., według organu, nie miał wpływu na rozstrzygnięcie i treść tej decyzji.