Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta w przedmiocie statutu Ośrodka Pomocy Społecznej w D.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski Protokolant Starszy referent Marzena Okoń po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 15 września 2016 r. sprawy ze skargi W. L. na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie statutu Ośrodka Pomocy Społecznej w D. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/4

Wojewoda L. wniósł skargę na uchwałę Nr [...] Rady Miasta D. z dnia [...] grudnia 2015 r. w sprawie uchwalenia statutu Ośrodka Pomocy Społecznej w D., w części obejmującej sformułowanie: "przy pomocy Zastępcy" oraz ust. 2 tego przepisu w zakresie sformułowania: "Zastępcę kierownika", żądając stwierdzenia nieważności uchwały w tej części.

W uzasadnieniu skargi wojewoda podniósł, że z delegacji ustawowej zawartej w art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. h/ ustawy o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 446 ze zm.) oraz art. 11 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885 ze zm.) wynika kompetencja rady gminy do uchwalenia statutu gminnego ośrodka pomocy społecznej. Według art. 11 ust. 2 ustawy o finansach publicznych, statut jednostki budżetowej określa w szczególności jej nazwę, siedzibę i przedmiot działalności.

Zdaniem skarżącego, redakcja § 7 ust. 1 przedmiotowej uchwały pozwala stwierdzić, że wolą Rady Miasta D. było, aby kierownik ośrodka pomocy społecznej zarządzał ośrodkiem przy współudziale swojego zastępcy. Jednocześnie w pozostałych uregulowaniach § 7 oraz § 8 statutu wszelkie kompetencje związane z organizacją i zarządzaniem ośrodkiem, w tym ustalenie liczby i rodzaju stanowisk pracy w ośrodku zostały zastrzeżone na rzecz kierownika jednostki. W ocenie wojewody, Rada Miasta D., stanowiąc w § 7 ust. 1 uchwały, iż "Ośrodkiem kieruje Kierownik przy pomocy Zastępcy", działała bez stosownego upoważnienia ustawowego. Obowiązujące przepisy, w tym powołane wyżej przepisy art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. h/ ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 11 ustawy o finansach publicznych, nie przyznają bowiem radzie gminy kompetencji do utworzenia w statucie ośrodka pomocy społecznej stanowiska "zastępcy kierownika ośrodka pomocy społecznej''.

Dalej wojewoda przytoczył treść art. 110 ust. 7 i 8 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r., poz. 930 ze zm.), w myśl którego wójt (burmistrz, prezydent miasta) udziela kierownikowi ośrodka pomocy społecznej upoważnienia do wydawania decyzji administracyjnych w indywidualnych sprawach z zakresu pomocy społecznej należących do właściwości gminy. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 7, może być także udzielone innej osobie na wniosek kierownika ośrodka pomocy społecznej.

Powołał się także na dyspozycję art. 7 pkt 4 w związku z art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 902), zgodnie z którą czynności w sprawach z zakresu prawa pracy za gminne jednostki organizacyjne wykonuje kierownik tej jednostki organizacyjnej. Zdaniem skarżącego, przepis art. 7 pkt 4 tej ustawy jest normą kompetencyjną, którą należy interpretować ściśle. W tym stanie rzeczy tylko kierownik jednostki jest uprawniony do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy wobec zatrudnionych w jednostce pracowników.

Wojewoda podkreślił, że skoro zatrudnienie pracowników ośrodka pomocy społecznej pozostaje w kompetencji kierownika OPS, który jest pracodawcą dla osób w nim zatrudnionych, to do kierownika OPS będzie należała zarówno decyzja o utworzeniu stanowiska zastępcy kierownika, jak i decyzja o zatrudnieniu zastępcy i o ustaleniu zakresu jego obowiązków. Rada nie posiada zatem żadnych kompetencji w tym zakresie, a tym samym zakwestionowana regulacja została podjęta bez podstawy prawnej.

Strona 1/4