Spór co do przebiegu granicy nie jest prawną przeszkodą do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę. Decyzja taka określa bowiem wymogi wynikające z ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, w tym m.in. odległość od granicy działki ale nie odnosi się do przebiegu granicy, jako materii nie należącej do tego postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Anny P. na decyzję Wojewody L. z dnia 6 marca 2000 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę - oddala skargę.
Działający z upoważnienia Wojewody L. Zastępca Dyrektora Wydziału Architektury, Budownictwa i Urbanistyki decyzją z dnia 6 marca 2000 r. wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa, po rozpatrzeniu odwołania Anny P. od decyzji Starosty Powiatowego w J. L. z dnia 29 grudnia 1999 r. (...) zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej Marzenie i Piotrowi N. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego oraz budynku gospodarczego na działce nr ewid. 380/1 w R. gmina P. W. - utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wyjaśnił, że inwestorzy wraz z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na budowę przedłożyli: kompletny projekt budowlany z wymaganymi opiniami i uzgodnieniami, wykonany przez osoby posiadające odpowiednie uprawnienia, w tym projekt zagospodarowania działki na kopii aktualnej mapy zasadniczej, ważną decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydaną przez Wójta Gminy P. W. z dnia 26 lipca 1999 r. (...) a także dokument potwierdzający prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w postaci aktu notarialnego (...). Tym samym spełnili wymóg zawarty w art. 32 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ i obowiązkiem organu w świetle art. 35 ust. 4 powołanej ustawy było wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę.
Zarzut odwołującej się co do nieuregulowanego przebiegu granicy nie zasługuje na uwzględnienie. Spór graniczny powinien zostać rozstrzygnięty na drodze cywilnej. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem NSA nie ma podstaw do wydania decyzji odmawiającej udzielenia pozwolenia na budowę z tego powodu, że wykazane w sposób niewadliwy prawo do dysponowania nieruchomością jest kwestionowane, dopóki tytuł prawny nie utraci w sposób prawem przewidziany swego bytu /wyrok NSA II SA/Lu 878/97/. Zatwierdzony projekt spełnia wymogi odległościowe, a art. 43 Prawa budowlanego zobowiązuje inwestora do powierzenia wyznaczenia obiektów na gruncie uprawnionemu geodecie, co daje gwarancje, że obiekty usytuowane zostaną prawidłowo.
Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła Anna P., domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji. Podniosła, że obecny stan prawny granicy nie został uregulowany i nie można z góry przewidzieć, czy projektowane budynki zachowują wymogi odległościowe w sytuacji gdyby granica została przesunięta kilka metrów.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Odnosząc się do skargi podniósł, że tak znaczne przesunięcie granicy jak twierdzi skarżąca jest mało prawdopodobne, gdyż szerokości działek na mapie projektowej są zgodne z załączoną mapą ewidencji gruntów.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Dokonując oceny zaskarżonej decyzji w zakresie jej zgodności z obowiązującym prawem należy stwierdzić, że decyzja ta prawa nie narusza.
Przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ określają, jakie wymogi musi spełnić inwestor ubiegający się o udzielenie mu pozwolenia na budowę. W sytuacji, gdy inwestor wypełni wszystkie ustawowe przesłanki, uprawniony organ obowiązany jest taką pozytywną decyzję o pozwoleniu na budowę, wydać.