Na skutek wskazanego wyroku Trybunału Konstytucyjnego odpadła powyższa podstawa prawna odmowy przyznania zaliczki alimentacyjnej skarżącej, oparta na art. 2 pkt 5 lit. a ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych i zaliczce alimentacyjnej w zw. z art. 3 pkt 17a ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz na ustaleniu, że skarżąca pozostaje w związku małżeńskim.
Konstytucyjna reguła wyrażona w art. 190 ust. 4 Konstytucji RP wskazuje, iż orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą aktu normatywnego, na podstawie którego zostało wydane prawomocne orzeczenie sądowe, ostateczna decyzja administracyjna lub rozstrzygnięcie w innych sprawach, stanowi podstawę do wznowienia postępowania, uchylenia decyzji lub innego rozstrzygnięcia na zasadach i w trybie określonych w przepisach właściwych dla danego postępowania.
Trybunał Konstytucyjny niejednokrotnie stwierdzał, iż art. 190 ust. 4 Konstytucji RP wskazuje na wyraźną wolę ustrojodawcy, aby sprawa prawomocnie (ostatecznie) rozstrzygnięta na podstawie przepisu niezgodnego z Konstytucją była rozstrzygnięta w zgodzie z wartościami i zasadami konstytucyjnymi.
W tej sytuacji zachodzi podstawa wznowienia postępowania administracyjnego wymieniona w art. 145a § 1 k.p.a., w którym stanowi się, że można żądać wznowienia postępowania w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego została wydana decyzja.
Niewątpliwie rozpatrywana sprawa została ostatecznie rozstrzygnięta na podstawie przepisu niezgodnego z Konstytucją RP i powinna, jak zauważa się wyżej, zostać rozstrzygnięta w zgodzie z wartościami i zasadami konstytucyjnymi, w nowym stanie prawnym, ukształtowanym w następstwie tego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.
W nowym stanie prawnym, ukształtowanym w następstwie powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, rozpatrzenie sprawy jest nie tylko dopuszczalne, ale możliwość taka jest ujęta jako podmiotowe, konstytucyjne prawo uprawnionego. Prawo do wznowienia postępowania w wypadku orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny o niekonstytucyjności prawnej podstawy prawomocnego orzeczenia sądowego jest bowiem jednym z aspektów konstytucyjnego prawa do sądu (por. wyrok TK z dnia 2 marca 2004 r., SK 53/03 , Lex nr 107944 oraz wyrok TK z dnia 9 czerwca 2003 r., SK 5/03 Lex nr 80193).
Skoro zatem stwierdzono naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, to stosownie do treści art. 145 § 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zaskarżona decyzja podlega uchyleniu. Skoro zaś to samo naruszenie prawa jest udziałem decyzji organów obu instancji, to na mocy art. 135 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uchyleniu podlega także decyzja organu pierwszej instancji.
Wobec powyższego organ administracji winien ponownie rozpoznać sprawę, uwzględniając stan prawny będący następstwem orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego i skupić się na ustaleniu, czy skarżąca spełnia pozostałe ustawowe przesłanki przyznania wnioskowanego świadczenia na podstawie ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej, z uwzględnieniem wymogów postępowania administracyjnego określonych w art. 7, art. 77 i art. 80 k.p.a.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. b) p.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji niniejszego wyroku.