Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz Protokolant Starszy sekretarz sądowy Agnieszka Wojtas po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Burmistrz Miasta z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej § 2 ust. 1 pkt 13.
W dniu [...] marca 2015 r. Rada Miasta [...] podjęła uchwałę nr [...] w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta [...] zespół przemysłowo-składowy. Uchwała ta została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] z dnia [...] maja 2015 r. pod poz. [...] oraz - stosownie do jej § 37 - weszła w życie po upływie 30 dni od daty jej ogłoszenia.
W dniu 30 lipca 2019 r. Wojewoda [...] (dalej także jako: "skarżący", "organ nadzoru") wniósł do Wojewódzkiego Sądy Administracyjnego w Lublinie skargę na powyższą uchwałę, domagając się stwierdzenia jej nieważności w części obejmującej § 2 ust. 1 pkt 13.
W uzasadnieniu skargi organ nadzoru - powołując się na treść art. 94 Konstytucji RP - podniósł, że brak jest upoważnienia ustawowego uprawniającego radę gminy do tworzenia w akcie prawa miejscowego definicji lub doprecyzowania pojęć ustawowych. Tymczasem Rada Miasta [...], formułując w § 2 ust. 1 pkt 13 zaskarżonej uchwały pojęcie wskaźnika intensywności zabudowy, przyjęła, że należy przez to rozumieć wartość stosunku powierzchni całkowitej wszystkich kondygnacji nadziemnych mierzonych w obrysie zewnętrznym wszystkich budynków zlokalizowanych na danej działce do powierzchni danej działki. Stosownie zaś do treści art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1945 ze zm., dalej jako "u.p.z.p.") w planie miejscowym określa się obowiązkowo zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźniki zagospodarowania terenu, maksymalną i minimalną intensywność zabudowy jako wskaźnik powierzchni całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, minimalny udział procentowy powierzchni biologicznie czynnej w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, maksymalną wysokość zabudowy, minimalną liczbę miejsc do parkowania i sposób ich realizacji oraz linie zabudowy i gabaryty obiektów.
W ocenie Wojewody [...] ustawodawca w przytoczonym wyżej przepisie wyjaśnił wprost, że wskaźnik intensywności zabudowy nie zawiera ograniczenia wyłącznie do kondygnacji nadziemnych. Intensywność zabudowy winna uwzględniać całkowitą powierzchnię zabudowy, a więc ujmującą wszystkie kondygnacje, nie tylko nadziemne. Co więcej, § 3 pkt 16 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1945 ze zm., dalej jako "r.w.t") - w brzmieniu obowiązującym w dacie podjęcia zaskarżonej uchwały - stanowił, że przez kondygnację należy rozumieć "poziomą nadziemną lub podziemną część budynku, zawartą pomiędzy powierzchnią posadzki na stropie lub najwyżej położonej warstwy podłogowej na gruncie a powierzchnią posadzki na stropie bądź warstwy osłaniającej izolację cieplną stropu, znajdującego się nad tą częścią budynku, przy czym za kondygnację uważa się także poddasze z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi oraz poziomą część budynku stanowiącą przestrzeń na urządzenia techniczne, mającą średnią wysokość w świetle większą niż 2 m; za kondygnację nie uznaje się nadbudówek ponad dachem, takich jak maszynownia dźwigu, centrala wentylacyjna, klimatyzacyjna lub kotłownia". Jednocześnie § 3 pkt 17 oraz pkt 18 r.w.t. rozróżnia pojęcia kondygnacji podziemnej i kondygnacji nadziemnej. W świetle tych przepisów przez kondygnację podziemną należy rozumieć zagłębioną ze wszystkich stron budynku, co najmniej do połowy jej wysokości w świetle poniżej poziomu przylegającego do niego terenu, a także każdą usytuowaną pod nią kondygnację. Z kolei przez kondygnacja nadziemną należy rozumieć każdą kondygnację niebędącą kondygnacją podziemną.