Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Sidor, Sędziowie Sędzia NSA Maciej Kierek, Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Łucja Krasińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 listopada 2007 r. sprawy ze skargi J.M. na decyzję Wojewody z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania za grunt przejęty pod ulicę oddala skargę.
Decyzją z dnia 10 maja 2007 r., znak: [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. Wojewoda, po rozpoznaniu odwołania J. M., utrzymał w mocy decyzję Starosty z dnia 16 marca 2007 r., znak [...], umarzającą postępowanie w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania za nieruchomość oznaczoną jako działka nr ewid. 58/4, ark. ew. [...], o pow. [...], położoną w T. L., zajętą pod drogę powiatową nr [...] - ul. G., która z mocy prawa stała się własnością Powiatu.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Wojewoda wyjaśnił, iż w dniu 4 maja 2006 r. J. M. złożył wniosek o wypłatę odszkodowania za nieruchomość oznaczoną jako działka nr ewid. 58/4, ark. ew. [...], o pow. [...], położoną w T. L., zajętą pod drogę powiatową nr [...] - ul. G.. Umarzając postępowanie wszczęte na podstawie tego wniosku decyzją z dnia 16 marca 2007 r. Starosta podkreślił, iż przedmiotowa działka o nr ewid. 58/4 na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną stała się z mocy prawa własnością Powiatu (co potwierdziła decyzja Wojewody z dnia 7 grudnia 2006 r., znak: [...]), jednakże roszczenie o wypłatę odszkodowania za tę działkę wygasło w dniu 1 stycznia 2006 r. na mocy art. 73 § 4 powołanej ustawy.
Organ odwoławczy, utrzymując w mocy decyzję organu pierwszej instancji, stwierdził, że w związku z wygaśnięciem roszczenia odwołującego się o ustalenie i wypłatę odszkodowania za grunt zajęty pod drogę publiczną, przyznanie tego odszkodowania stało się niemożliwe, gdyż brak jest normy prawa materialnego regulującej tę kwestię. Zdaniem Wojewody prawa do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy nie daje także inna decyzja administracyjna, jak np. decyzja Wojewody z dnia 7 grudnia 2006 r., stwierdzająca, że sporna nieruchomość z dniem 1 stycznia 1999 r. stała się z mocy prawa własnością Powiatu. Decyzja ta bowiem, jak każda inna decyzja administracyjna, nie stanowi normy prawnej. Tym samym, w ocenie Wojewody, postępowanie wszczęte na wniosek J. M. z dnia 4 maja 2006 r. prawidłowo zostało umorzone - jako bezprzedmiotowe - na podstawie art. 105 § 1 k.p.a.
Skargę na powyższą decyzję do sądu administracyjnego złożył J. M., podnosząc, iż jego sprawa została załatwiona pobieżnie i rutynowo. Zdaniem skarżącego, należąca do niego działka nr ewid. 58/4 stała się, na podstawie decyzji Wojewody z dnia 7 grudnia 2006 r., własnością Powiatu z dniem 7 grudnia 2006 r. Skarżący zarzucił organom administracji, iż prowadziły postępowanie w sposób przewlekły, a rozstrzygnięcia tych organów są dla niego krzywdzące. W ocenie strony skarżącej, gdyby pracownicy organów od początku postępowania znali treść przepisu art. 73 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, to wniosek o odszkodowanie zostałby załatwiony szybko i jednoznacznie. Skarżący podkreślił, iż powołany wyżej przepis, który stanowił podstawę prawną zaskarżonej decyzji, narusza konstytucyjne zasady równości wobec prawa oraz ochrony prawa własności.