Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Kierek, Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz (sprawozdawca),, Sędzia NSA Krystyna Sidor, Protokolant Referent Agata Jakimiuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 marca 2008 r. sprawy ze skargi Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia[...] nr [...] w przedmiocie specjalistycznych usług opiekuńczych I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] [...] II. przyznaje [...] A. S. od Skarbu Państwa ( Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 292, 80 zł (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy) w tym 22 % VAT w kwocie 52, 80 zł ( pięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Decyzją z dnia 18 maja 2007 r. nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 11 ust. 2, art. 50 ust. 2, ust. 4 i ust. 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64, poz. 593 ze zm.) Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpoznaniu odwołania Z. W., utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Wójta Gminy przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia 2 kwietnia 2007 r. nr [...] odmawiającą przyznania wnioskodawcy specjalistycznych usług opiekuńczych.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Kolegium wyjaśniło, że Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej decyzją z dnia 2 kwietnia 2007 r. nr [...] odmówił przyznania Z. W. świadczenia w postaci specjalistycznych usług opiekuńczych z uwagi na brak współdziałania wnioskodawcy z pracownikami socjalnymi. Organ pierwszej instancji podkreślił, iż postępowanie wnioskodawcy w niniejszej sprawie świadczy o braku chęci współpracy z organem i uniemożliwia podjęcie decyzji w sprawie. Zdaniem organu, pomimo posiadanego orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z tytułu schorzeń psychicznych, Z. W. jest osobą w pełni poczytalną, zdolną do logicznego myślenia i działania, która zdaje sobie sprawę z konsekwencji własnych zachowań.
Organ odwoławczy utrzymał w mocy powyższą decyzję organu pierwszej instancji i wskazał, że w świetle stanu faktycznego sprawy nie budzi wątpliwości brak współdziałania odwołującego się z Ośrodkiem Pomocy Społecznej. Kolegium podkreśliło, że Z. W. w czasie trwania postępowania w tej sprawie kilkakrotnie przychodził do Urzędu Gminy, znajdującego się w tym samym budynku, co Ośrodek Pomocy Społecznej, w celu złożenia kolejnych wniosków, pism i skarg na Kierownika i pracowników Ośrodka, jednakże nie skontaktował się z pracownikiem socjalnym w celu przeprowadzenia aktualizacji wywiadu środowiskowego. Kolegium podzieliło pogląd organu pierwszej instancji, iż rodzaj schorzenia odwołującego się nie usprawiedliwia jego postępowania w rozpoznawanej sprawie. Dlatego też zdaniem Kolegium nie można przyjąć, że działania odwołującego się polegające na uniemożliwieniu przeprowadzenia z nim wywiadu środowiskowego, nie mają - ze względu na stan jego zdrowia - wpływu na treść rozstrzygnięcia w sprawie. Próba innego rozstrzygnięcia mogłaby wskazywać na akceptację niczym nieusprawiedliwionego precedensu lekceważenia przez Z. W. obowiązujących przepisów prawa oraz pracowników socjalnych wypełniających swoje obowiązki. W związku z tym, zasadne było w ocenie Kolegium wydanie przez organ pierwszej instancji decyzji o odmowie przyznania świadczenia na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej.
Skargę do sądu administracyjnego wniósł Z. W., domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji. Skarżący zarzucił, iż organy obu instancji działają w sposób niekompetentny i wrogi, naruszając rażąco prawo. Skarżący wskazał również, iż jest osobą cierpiącą na schorzenia psychiczne, na dowód czego dołączył do skargi kserokopię fragmentu opinii sądowo-psychiatrycznej z dnia 15 grudnia 2003 r. dotyczącej stanu zdrowia psychicznego skarżącego, sporządzonej przez biegłych lekarzy psychiatrów.