Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Dudek, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Stażysta Magdalena Kuca, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 maja 2009 r. sprawy ze skargi [...] Spółki z o.o. w N. na uchwałę Rady Miasta z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie nieodpłatnego przekazania w drodze darowizny na rzecz Związku Międzygminnego w B. nieruchomości gruntowej zabudowanej stanowiącej własność Gminy oddala skargę.
Rada Miasta Bełżyce podjęła w dniu 24 września 2008 r. uchwałę nr XXXII/206/2008 w sprawie nieodpłatnego przekazania w drodze darowizny na rzecz Związku Międzygminnego w Bełżycach nieruchomości gruntowej zabudowanej stanowiącej własność Gminy Bełżyce, położonej w Bełżycach ozn. nr ewid. 453/7 o pow. 0,3902 ha. W uchwale tej Rada wyraziła zgodę na przekazanie działki na cele publiczne związane z działalnością statutową Związku Międzygminnego w Bełżycach związane z budową i utrzymywaniem publicznych urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę (§ 1). Wykonanie uchwały zleciła Burmistrzowi Bełżyc (§ 2), a w § 4 postanowiła, że uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Nie godząc się z rozstrzygnięciem w/w uchwały A Spółka z o.o. z siedzibą w N. (zwana dalej skarżącą) pismem złożonym 24 października 2008 r. w oparciu o treść art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.), wezwała Radę Miasta Bełżyce oraz Burmistrza Bełżyc do usunięcia naruszenia prawa poprzez wyeliminowanie z obrotu prawnego ww. uchwały.
Następnie wobec braku odpowiedzi organów Gminy na wezwanie skarżąca reprezentowana przez Prezesa Zarządu L. S. w oparciu o art. 101 ust. ww. ustawy wniosła w dniu 23 grudnia 2008 r. za pośrednictwem Rady Miasta Bełżyce do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na ww. uchwałę domagając się stwierdzenie jej nieważności.
W obszernym uzasadnieniu skarżąca podniosła m.in., iż przedmiotowa uchwała została wydana z naruszeniem:
- art. 13 ust. 2 w zw. z art. 6 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami poprzez wyrażenie zgody na nieodpłatne przekazanie nieruchomości na rzecz podmiotu nie będącego jednostką samorządu terytorialnego oraz poprzez przekazanie na cel "...poprawy funkcjonalności i estetyki..." który nie jest celem publicznym;
- art. 87 ust. 2 i 88 Konstytucji RP w zw. z art. 4 i 13 pkt 2 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów poprzez nieopublikowanie uchwały która stanowi akt prawa miejscowego oraz art. 2, 32 i 76 Konstytucji RP poprzez nieprzestrzeganie zasady sprawiedliwości społecznej i dyskryminowanie innych podmiotów;
- art. 15 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji poprzez usiłowanie zagwarantowania zakładowi budżetowemu Związku wyłączności na oferowanie usług zaopatrzenia ludności w wodę.
- ustawy o finansach publicznych poprzez nie podanie do publicznej wiadomości zamiaru darowizny o wartości co najmniej 500.000 zł na rzecz Związku;
- przepisów kodeksu cywilnego oraz ustawy o samorządzie gminnym poprzez nierespektowanie umów i zobowiązań poprzednich władz samorządowych oraz nieskonsultowanie sprawy zbycia nieruchomości z komisjami rady oraz radą sołecką;
- art. 86-89 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską oraz art. 3 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej przez zaoferowanie pomocy publicznej na rzecz nierentownej jednostki.
Zdaniem skarżącej uchwała narusza jej interes prawny, gdyż skarżąca starała się (i nadal się stara) o wykup objętej uchwałą działki. Skarżąca wielokrotnie zwracała się z ofertą zakupu przedmiotowej działki, która bezpośrednio graniczy z działkami będącymi jej własnością. Uchwała jest przejawem niegospodarności, gdyż pozbawia gminę dochodu ze sprzedaży działki wielkości 500.000 zł, za które gmina mogłaby wykonać szereg inwestycji publicznych. Natomiast przekazanie nieodpłatne działki na rzecz Związku Międzygminnego pozbawia gminę środków, a ponadto dotuje nierentowny podmiot. Skarżąca wskazała także, iż na przedmiotowej nieruchomości nie znajdują się żadne urządzenia przeznaczone do zaopatrzenia ludności w wodę, mogące służyć celom publicznym. Nieruchomość ta zabudowana jest budynkami biurowymi i magazynowymi i tym samym nie może służyć zaopatrzeniu ludności w wodę.