Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Sadurski, Sędziowie: Sędzia WSA Jacek Czaja (spr.), Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Wiesława Dudek, po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2004 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Kuratora Oświaty z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie nadania stopnia awansu zawodowego uchyla zaskarżoną decyzję
Decyzją z dnia [...], nr [...], Kurator Oświaty, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 28 ustawy z dnia 23.08.2001 r. o zmianie ustawy o systemie oświat, ustawy - Przepisy wprowadzające reformę ustroju szkolnego, ustawy - Karta Nauczyciela oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 111, poz. 1194 z późn. zm.), po rozpoznaniu odwołania M. P. od decyzji Starosty z dnia [...], nr [...] w sprawie odmowy nadania z mocy prawa stopnia awansu zawodowego nauczyciela mianowanego, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podniósł, iż postępowanie prowadzone przez organ I instancji wykazało, że skarżąca nie spełnia przesłanek art. 28 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. Skarżąca w okresie zatrudnienia, począwszy od 1991r., gdy uzyskała odpowiednie kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela, jedynie w okresie od 1 września 1998r. do 31 sierpnia 2000r. legitymowała się 3-letnim nieprzerwanym okresem zatrudnienia. W tym okresie skarżąca nie była oceniania i tym samym nie spełniła jednej z przesłanek art. 10 ust. 2 ustawy Karta Nauczyciela w brzmieniu obowiązującym w dniu 5 kwietnia 2000r. i z tego powodu nie nabyła z mocy prawa stopnia awansu nauczyciela mianowanego.
Ponadto organ odwoławczy ustalił, na podstawie dokumentów z akt sprawy, iż skarżąca jest zatrudniona na stanowisku nauczyciela w rozumieniu Karty Nauczyciela, gdyż uzyskała awans nauczyciela kontraktowego z dniem [...] kwietnia 2000r. i po tej dacie nie zostały jej wypowiedziane warunki zatrudnienia. Pomimo więc nie ustosunkowania się jednoznacznie do tej okoliczności przez organ I instancji, to zdaniem organu odwoławczego decyzja wydana przez Starostę odpowiada prawu.
Skargę na powyższą decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożyła M. P., domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji oraz orzeczenia, że spełnia warunki do nadania z mocy prawa aktu mianowania.
Skarga zarzuca, iż decyzja organu odwoławczego została wydana z naruszeniem prawa procesowego polegającego na podniesieniu zarzutu niespełnienia warunku do uzyskania aktu mianowania innego niż warunek podnoszony przez organ I instancji. W uzasadnieniu skargi skarżąca podniosła miedzy innymi, że po spełnieniu warunków i dokonaniu drugiej oceny pracy w dniu [...] marca 1995 r. należał się jej akt nadania stopnia nauczyciela mianowanego. Z tą datą skarżąca nabyła prawa do mianowania. Kwestię tę skarżąca podnosiła w każdym swoim wniosku odwołania, ale nie została ona wzięta pod uwagę zarówno przez Starostwo jak i przez Kuratorium Oświaty. W przypadku obu decyzji skoncentrowano się jedynie na warunkach wynikających z art. 28 ustawy z dnia 23.08.2001 r. - Karta Nauczyciela. Według skarżącej decyzje wydane przez poszczególne organy zawierają różne stanowiska wobec spełniania przez nią warunków do mianowania, pomijając kwestię prawa nabytego. Ponadto skarżąca podaje, że decyzje Starosty nie zawierały pouczeń dotyczących odwołania się za pośrednictwem organu wydającego decyzję.