Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Czaja, Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska (sprawozdawca), Protokolant Sekretarz sądowy Beata Skubis-Kawczyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego z przeznaczeniem na zakup środków higieny osobistej oraz środków czystości I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. przyznaje adwokatowi A. Z. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 295, 20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), należnego podatku od towarów i usług.
Wnioskiem z dnia 2 stycznia 2014r. B. K. zwrócił się m.in. o przyznanie zasiłku celowego z przeznaczeniem na zakup środków higieny osobistej oraz środków czystości w kwocie 150 zł. Prezydent Miasta L. decyzja z dnia [...], znak: [...] odmówił przyznania stronie ww. zasiłku celowego. Organ wskazał, że wnioskodawca jest osobą samotnie gospodarującą, która pobiera zasiłek stały w wysokości 529 zł. Postanowieniem Sądu Okręgowego w L. VI Wydział Penitencjarny i Nadzoru nad Wykonywaniem Orzeczeń Karnych została mu udzielona przerwa w odbywaniu kary pozbawienia wolności na okres od 19.11.2013r. do 19.02.2014r. Przerwa wynikała z konieczności przeprowadzenia zabiegu operacyjnego. Z karty leczenia szpitalnego wynikało jednak, że zabieg nie został przeprowadzony, natomiast wnioskodawca otrzymał skierowanie na leczenie uzdrowiskowe. Zgodnie z pismem z L. Oddziału Wojewódzkiego NFZ z 15.01.2014r. B. K. przebywał w Ośrodku Sanatoryjno-Wypoczynkowym "L." w K. Z. w okresie od 3 do 24 stycznia 2014r. Organ ponadto wskazał, że wnioskodawca nie przedstawił pracownikowi socjalnemu zaświadczenia potwierdzającego chorobę wrzodową oraz zaświadczenia stwierdzającego konieczność stosowania konkretnego leku. Z dokumentacji medycznej będącej w posiadaniu organu nie wynikało, aby kiedykolwiek była zdiagnozowana u wnioskodawcy choroba wrzodowa. Zgodnie z zaświadczeniem od lekarza z 11.12.2013r. stan zdrowia strony pozwalał na stosowanie innych, zamiennych leków.
W odwołaniu od powyższej decyzji B. K. wskazał, że ustalił z pracownikami MOPR plan pomocy na czas do 19.02.2014r., tj. do końca udzielonej przerwy w karze. Poniesione koszty zostały udokumentowane poprzez kserokopie recept na leki. Zakup środków higienicznych oraz dofinansowanie do zakupu żywności było uzasadnione z uwagi na zadłużenie u znajomych. B. K. uważa, że pracownicy MOPR przyczynili się do odwołania przez Sąd Okręgowy przerwy w wykonywaniu kary, a tym samym przerwania leczenia. Nie wypłacono mu zasiłku stałego, a decyzję odmowną należy łączyć z dyskryminowaniem strony za składane do tej pory skargi. Kolejnym pismem z 3.03.2014r. B. K. wskazał, że nie można żądać od niego zaświadczeń. Kierownik MOPR miał dokumenty świadczące o poniesionych kosztach, za wyjątkiem biletu z K., który został w koszuli w domu. Wskazał, że pracownicy MOPR okłamali Sąd Okręgowy i zamiast wypłacić mu zasiłek stały wezwano policję, która go aresztowała. Poniesione przez niego koszty to 273,50 zł, na co załącza kserokopie. W związku z wyjazdem do sanatorium musiał kupić środki higieny oraz do prania, bieliznę, dresy i obuwie sportowe, na co wydał 150 zł. Uważa, że jest szykanowany, a ponadto ma zadłużenie u znajomych w wysokości 800 zł.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. decyzją z dnia [...] r., nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a. w zw. z art. 13 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej uchyliło zaskarżoną decyzję organu I instancji w całości i odmówiło B. K. przyznania zasiłku celowego na pokrycie kosztów zakupu środków higieny osobistej oraz środków czystości. W aktach sprawy znajduje się pismo Zastępcy Dyrektora Aresztu Śledczego w L., w którym wskazano, że B. K. przebywa w jednostce penitencjarnej od dnia 24.01.2013r., a koniec odbywania kary pozbawienia wolności przewidziano na 23.02.2015r. Tym samym zachodzi negatywna przesłanka do przyznania świadczeń wynikająca z art. 13 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Negatywna przesłanka podmiotowa wynikająca z tego przepisu przewiduje, że osobie odbywającej karę pozbawienia wolności nie przysługuje prawo do świadczeń z pomocy społecznej, z zastrzeżeniem ust. 1a. Przepis ten nie przewiduje wyjątków, ma charakter normy bezwzględnie obowiązującej. Oznacza to, że osobom odbywającym karę pozbawienia wolności nie przysługuje jakiekolwiek świadczenie objęte przepisami u.p.s. niezależnie od położenia, czy stanu osoby wnioskującej o świadczenie.