Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Stażysta Paulina Gąsławska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi M. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Burmistrza T. z dnia [...]. nr [...]
M. H. domagała się przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad babcią A. T. W decyzji odmownej z dnia [...] Burmistrz wyjaśnił, że art. 17 ust.1a ustawy o świadczeniach rodzinnych stanowi wprawdzie, że świadczenie pielęgnacyjne przysługuje także innej osobie, nie spokrewnionej w pierwszym stopniu, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, ale tylko wówczas, gdy nie ma osoby spokrewnionej w pierwszym stopniu, albo gdy osoba ta nie jest w stanie sprawować opieki. W tym jednak przypadku żyje córka A. T., A. H., która zobowiązana jest do sprawowania opieki nad matką. Po rozpoznaniu odwołania M. H. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. Kolegium przypomniało, że stosownie do art. 17 ust.1 ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przysługuje:
1) matce albo ojcu,
2) innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59, z późn. zm.) ciąży obowiązek alimentacyjny,
3) opiekunowi faktycznemu dziecka
- jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji, albo osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Stosownie natomiast do art. 17 ust.1a ustawy w przypadku, gdy nie ma osoby spokrewnionej w pierwszym stopniu albo gdy osoba ta nie jest w stanie sprawować opieki, o której mowa w ust. 1, świadczenie przysługuje osobie innej niż spokrewniona w pierwszym stopniu, na której ciąży obowiązek alimentacyjny. Zdaniem Kolegium w rozpoznawanej sprawie przypadek taki nie ma miejsca. Wprawdzie z treści odwołania, ustaleń pracownika socjalnego i zaświadczenia lekarskiego wynika, że A. H. ma orzeczoną częściowo niezdolność do pracy, choruje na przewlekły zespól bólowy korzeniowy, szyjny i lędźwiowo - krzyżowy, związany ze zmianami zwyrodnieniowymi, zespól lękowo - depresyjny, chorobę niedokrwienną serca, nadciśnienie tętnicze i kamicę pęcherzyka żółciowego oraz inne uszkodzenia narządów i choroby współistniejące, które to choroby są trwale, przewlekle i postępujące, to jednak nie oznacza, że nie jest ona w stanie opiekować się matką. Przedstawione przez nią zaświadczenie lekarskie nie zawiera bowiem informacji o przeciwwskazaniach w wykonywaniu określonych czynności, w tym czynności życia codziennego, związanych z opieką nad inną osobą i o konieczności leczenia szpitalnego. Zaświadczenie zawiera natomiast informację, że choroba nie uniemożliwia osobistego stawiennictwa na posiedzenie składu orzekającego do spraw niepełnosprawności. Kolegium podkreśliło, że A. H. nie dysponuje orzeczeniem o znacznym czy też umiarkowanym stopniu niepełnosprawności i nie przedłożyła innych dokumentów świadczących jednoznacznie o tym, że jej stan zdrowia lun inne okoliczności uniemożliwiają sprawowanie opieki. Zdaniem organu orzeczenie o częściowej niezdolności do pracy wskazuje jedynie, że utraciła ona w znacznym stopniu zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, a nie zdolność do sprawowania opieki na członkiem rodziny i wykonywania czynności o charakterze pielęgnacyjnym czyli sporządzania posiłków, prania, sprzątania, mycia, zmiany bielizny, robienia zakupów, podawania leków, zapewnienia opieki lekarskiej i realizacji recept. Kolegium nie kwestionując, że M. H., zamieszkując wraz z matką i babcią, udziela jej pomocy, jednakże nie oznacza to, jak już podano, że przysługuje jej uprawnienie do żądania świadczenia pielęgnacyjnego. Ponadto Kolegium zaznaczyło, że M. H. nie spełnia także warunku nie podejmowania lub rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki. Ukończywszy bowiem szkołę średnią, nie zdecydowała o kontynuowaniu nauki, nie podjęła także pracy.