Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędzia WSA Jacek Czaja, Asesor WSA Małgorzata Fita (spr.), Protokolant Przemysław Gumieniak, po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2004 r. sprawy ze skargi A.K. na decyzję Wojewody z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie uznania za osobę bezrobotną i odmowy przyznania prawa do zasiłku oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia [...], Nr [...] wydaną z upoważnienia Wojewody, na podstawie art. 138 §1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.), w związku z art. 23 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (tj. Dz. U. z 2001 r., Nr 6, poz. 56 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania A. K. od decyzji wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta z dnia [...], Nr [...] w sprawie uznania skarżącego z dniem [...].12.2002 r. za osobę bezrobotną i odmowy przyznania prawa do zasiłku utrzymano w mocy przedmiotową decyzję.
W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ odwoławczy stwierdził, iż A. K. rejestrował się jako osoba bezrobotna w Powiatowym Urzędzie Pracy dwukrotnie.
Po raz pierwszy zarejestrował się w dniu [...] kwietnia 2002 r. i decyzją z tego dnia wydaną z upoważnienia Prezydenta m. został uznany za osobę bezrobotną z dniem rejestracji. Jednocześnie niniejszą decyzją odmówiono mu przyznania prawa do zasiłku z powodu nie udokumentowania okresu uprawniającego do zasiłku.
Następnie na mocy decyzji z dnia [...], Nr [...] z dniem [...] utracił status osoby bezrobotnej, w związku z nie stawieniem się w Powiatowym Urzędzie Pracy w wyznaczonym terminie.
W dniu [...] A. K. zarejestrował się po raz drugi w Powiatowym Urzędzie Pracy.
Na okoliczność rejestracji organ pierwszej instancji wydał decyzję z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie uznania go za bezrobotnego z dniem [...].12.2002 r. i odmowie przyznania prawa do zasiłku.
Od powyższej decyzji A. K. złożył odwołanie, w którym tłumaczy, iż podczas pierwszej rejestracji nie dysponował dokumentami na okoliczność posiadania okresu potrzebnego do przyznania prawa do zasiłku, ponieważ zostały mu skradzione. Potrzebne zaświadczenia przesłał do Powiatowego Urzędu Pracy w październiku 2002 r., kiedy przebywał w Areszcie Śledczym i w związku z tym właściwy organ powinien przyznać mu zasiłek.
Mając na uwadze stan sprawy organ drugiej instancji utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, jako zgodną z art. 23 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, który stanowi, że prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania się we właściwym powiatowym urzędzie pracy (...) jeżeli nie ma dla niego propozycji odpowiedniego zatrudnienia (...) oraz w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 365 dni (...) wykonywał pracę w okresie tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności, jeżeli podstawę składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej najniższego wynagrodzenia.
Z dokumentów zgromadzonych w sprawie wynika, że A. K. odbywał kary pozbawienia wolności od dnia [...] września 1996 r. do dnia [...] kwietnia 2002 r. - Zakład Karny oraz od dnia [...] czerwca 2002 r. do [...] grudnia 2002 r. - Zakład Karny.
Biorąc pod uwagę dzień zarejestrowania A. K. organ odwoławczy stwierdził, iż okres 18 miesięcy poprzedzający dzień zarejestrowania obejmował okres od dnia 13 czerwca 2001 r. do 12 grudnia 2002 r.