Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Maciej Kierek (spr.), Sędziowie Asesor WSA - Jerzy Drwal,, Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak, Protokolant Asystent sędziego Łucja Krasińska, po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2005 r. sprawy ze skargi D. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]., Nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego oraz bezpłatnych posiłków oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] czerwca 2004r., znak: [...] wydaną na podstawie art. 138§1pkt.1kpa oraz art.12, 37, 48ust.4 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2004r., Nr 64, poz.593 z późn. zm.) Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpoznaniu odwołania D.O. utrzymało w mocy decyzję Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie Filia Nr 4 z dnia [...] maja 2004r., znak: [...] w sprawie odmowy przyznania mu zasiłku stałego oraz bezpłatnych obiadów barowych.
W uzasadnieniu wyjaśniono, że D.O. wnosił o przyznanie mu pomocy społecznej w postaci usług opiekuńczych, zasiłku wyrównawczego i obiadów barowych. Organ I instancji odmawiając przyznania mu powyższych świadczeń stwierdził, że wnioskodawca nie ujawnił całego swojego majątku, w szczególności udziału we współwłasności samochodu marki R.K., a ponadto, że faktyczne jego wydatki przewyższają udokumentowane przez niego dochody.
Organ odwoławczy podzielając stanowisko organu niższej instancji ustalił w oparciu o wywiad środowiskowy, że w miesiącu marcu 2004r. dochód skarżącego wyniósł 200, 50zł (renta inwalidzka w kwocie 561,05zł oraz dodatek mieszkaniowy w kwocie 89,45zł pomniejszona o wartość świadczonych alimentów w wysokości 450zł), a więc uzasadniał przyznanie świadczeń. Z uwagi jednak na istniejące dysproporcje między udokumentowaną wysokością dochodów a rzeczywistą sytuacją majątkową skarżącego, należało na podstawie art.12 ustawy o pomocy społecznej odmówić przyznania mu pomocy. Organ podniósł, że skarżący w miesiącu marcu 2004r. po uiszczeniu alimentów i opłat związanych z utrzymaniem mieszkania, pomimo swoich niskich dochodów dysponował jeszcze kwotą 111,05zł. Skarżący zataił również w oświadczeniu z dnia 15 grudnia 2000r. o stanie majątkowym okoliczność, iż jest współwłaścicielem samochodu osobowego, zarejestrowanego w roku 1998.
Skargę do sądu administracyjnego wniósł D.O., domagając się uchylenia powyższej decyzji.
W skardze zarzucił, że organ bezpodstawnie ustalił, iż zachodzą dysproporcje pomiędzy udokumentowaną wysokością dochodu a jego rzeczywistą sytuacją majątkową, gdyż nie wynika to z zebranego w sprawie materiału dowodowego. Skarżący nie kwestionując, że jego wydatki przewyższają dochody podkreślił, że wynika to z faktu, iż racjonalnie gospodaruje on posiadanymi środkami finansowymi, tj. "z ołówkiem w ręku", sporządzając każdego miesiąca zestawienie koniecznych wydatków oraz kupując niezbędne produkty po bardzo niskich, promocyjnych cenach.
W ocenie skarżącego nieuzasadnione jest w szczególności stwierdzenie organów, iż zataił fakt, że jest współwłaścicielem samochodu osobowego marki Renault, bowiem sam taki zapis w rejestrze nie oznacza, że samochód ten jest składnikiem jego majątku. Jak bowiem wynika z oświadczenia złożonego w dniu 13 lipca 1998r. wyraził on jedynie zgodę na ustanowienie go współwłaścicielem samochodu bez przypisywania mu jakichkolwiek praw i przywilejów oraz korzyści majątkowych. Skarżący zarzucił, że choć oświadczenie to zostało formalnie zaliczone w poczet materiału dowodowego na rozprawie administracyjnej w dniu 5 marca 2004r., to jednak organy nie uwzględniły go przy ocenie stanu faktycznego.