Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski (spr.), Sędziowie: Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Wiesława Dudek, po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2004 r. sprawy ze skargi A. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie skierowania na badanie sprawności w zakresie kierowania pojazdami oddala skargę
Zaskarżoną decyzją, po rozpatrzeniu odwołania A. N. ; utrzymano w mocy decyzję z dnia [...] nr [...] wydaną z upoważnienia Starosty, w przedmiocie skierowania na badania lekarskie w zakresie prawa jazdy kategorii A, B i C.
W motywach tej decyzji podzielono stanowisko organu I instancji i podniesiono, że w piśmie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia [...] września 2002 r. stwierdzono, iż określone osoby (w tym skarżący) kwalifikują się do przyznania świadczeń rentowych, ze względu na spowodowane występującymi u nich schorzeniami, upośledzenie funkcji organizmu. Wskazano, że z uwagi na świadczenie przez te osoby usług w zakresie transportu osób, celowym byłoby sprawdzenie, czy ich stan zdrowia pozwala na bezpieczne wykonywanie działalności.
W piśmie z dnia [...] stycznia 2003 r. powyższy organ wywiódł, że osoby te mają taki stan zdrowia, który z jednej strony uzasadnia prawo do pobierania świadczeń rentowych, z drugiej zaś - może być przeciwwskazaniem do wykonywania zawodu taksówkarza.
W tych okolicznościach Kolegium uznało, że wystąpiła przesłanka uprawniająca starostę do skierowania skarżącego na badania lekarskie, gdyż powzięto " inną informację", o której mowa w § 3 ust. pkt 3 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 19 października 1999r. w sprawie skierowania na badania lekarskie (...) (Dz.U. Nr 88, poz. 994). Istniała zatem podstawa do wydania decyzji w trybie art. 122 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. Nr 98, poz. 602 ze zm.).
Okoliczność, że skarżący dysponuje zaświadczeniem lekarskim stwierdzającym zdrowotną zdolność do prowadzenia pojazdów mechanicznych, nie ma w ocenie Kolegium prawnego znaczenia w sprawie. Od czasu wystawienia tego zaświadczenia mogły bowiem wystąpić zmiany w stanie zdrowia (pogorszenie), które mogą mieć przełożenie na zdolność do prowadzenia pojazdów. Wątpliwości w tym zakresie, nie są równoznaczne ze stwierdzeniem utraty zdolności zdrowotnej.
Po przeprowadzeniu badań może bowiem okazać się, że stan zdrowia nie jest przeszkodą w prowadzeniu pojazdów, zwłaszcza w odniesieniu do osoby świadczącej usługi transportowe osób. Istotne jest również to, że skarżący trudni się zarobkowym przewozem osób, a dla bezpieczeństwa ruchu niezbędne jest czuwanie nad tym, aby takie osoby miały wymaganą sprawność, nie tylko w chwili ubiegania się o dane uprawnienia, ale także w okresie późniejszym, kiedy już z tych uprawnień korzystają .
W skardze złożonej do Sądu A. N. zarzucił wadliwe ustalenia faktyczne oraz naruszenie przepisów materialnoprawnych, stanowiących podstawę rozstrzygnięcia.
W uzasadnieniu skargi podniesiono, że rozstrzygnięcia obu instancji w istocie podważają istniejące świadectwa kwalifikacji. Pismo ZUS, nie mogło być zakwalifikowane jako "inna informacja".
Skarżący posiada zdolność do prowadzenia pojazdów mechanicznych, potwierdzoną stosownym zaświadczeniem lekarskim.
Wskazując na te zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w odpowiedzi na skargę wnosiło o jej oddalenie, podtrzymując argumentację przytoczoną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.