Skargę do Sądu na powyższą decyzję Kolegium złożyła S. K. Skarżąca wskazała, że nie może ponosić odpowiedzialności finansowej za błąd organu administracji, który pomimo wiedzy, że jej syn przebywa w rodzinie zastępczej, wypłacał jej przyznane świadczenia. W ocenie strony organ próbuje obarczyć ją winą za zaistniałą sytuację, choć skarżąca nic nie zataiła. W oparciu o powyższe zarzuty wniosła o umorzenie należności stanowiących przedmiot decyzji organów obu instancji, z powodu jej trudnej sytuacji materialnej.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna, albowiem zaskarżona decyzja prawa nie narusza.
W świetle art. 42 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2009 r. nr 1, poz. 7 ze zm.) osoba, która nienależnie pobrała zaliczki alimentacyjne, jest obowiązana do ich zwrotu. Sprawy o nienależnie pobrane zaliczki alimentacyjne podlegają rozpatrzeniu i dochodzeniu na zasadach i w trybie określonym w dotychczasowych przepisach, to jest w przepisach ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz. U. nr 86, poz. 732 ze zm.).
W myśl art. 8 ust. 3 pkt 1 tej ostatniej ustawy, zaliczka alimentacyjna nie przysługuje, jeżeli osoba uprawniona przebywa w rodzinie zastępczej. Z art 15 wspomnianej ustawy wynika zaś, że osoba, która pobrała nienależnie zaliczkę, jest zobowiązana do jej zwrotu.
Definicja legalna pojęcia świadczenia "nienależnie pobranego" została określona w art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1456 ze zm.) do stosowania którego odsyła art. 18 ust. 2 ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej.
Zgodnie z art. 30 ust. 1 i ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych, obowiązek zwrotu został połączony nie z samym tylko pojęciem "nienależnego świadczenia", lecz z zaistnieniem "świadczenia nienależnie pobranego". Niewątpliwie wskazane sformułowania nie są pojęciami tożsamymi. Za nienależnie pobrane świadczenia rodzinne uważa się zaś świadczenia rodzinne wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń rodzinnych albo wstrzymanie świadczeń rodzinnych w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca te świadczenia była pouczona o braku prawa do ich pobierania (art. 30 ust. 2 pkt 1). Nienależnie pobranym świadczeniem jest także, świadczenie rodzinne przyznane lub wypłacone na podstawie fałszywych zeznań lub dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd przez osobę pobierającą te świadczenia (art. 30 ust. 2 pkt 2) oraz świadczenie rodzinne wypłacone osobie, która stała się uprawniona do świadczeń rodzinnych w innym państwie w związku ze stosowaniem przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (art.30 ust. 2 pkt 3), a także świadczenia rodzinne przyznane na podstawie decyzji, której następnie stwierdzono nieważność z powodu jej wydania bez podstawy prawnej lub rażącym naruszeniem prawa albo świadczenie rodzinne przyznane na podstawie decyzji, która została następnie uchylona w wyniku wznowienia postępowania i osobie odmówiono prawa do świadczenia rodzinnego (art. 30 ust. 2 pkt 4).