Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom, Sędziowie Sędzia NSA Krystyna Sidor (sprawozdawca), Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Protokolant Stażystka Anna Chmielewska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 lipca 2006 r. sprawy ze skargi Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie zmiany wysokości zasiłku stałego wyrównawczego oddala skargę.
Decyzją z dnia 27 czerwca 2005r., znak: [...] wydaną na podstawie art. 138§1pkt.2 kpa w zw. z art. 149ust.1 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64, poz. 593 ze zm.) Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpoznaniu odwołania Z. W. uchyliło w całości decyzję Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia 5 kwietnia 2005r., Nr [...] zmieniającą decyzję własną z dnia 4 listopada 2002r., Nr [...] przyznającą zasiłek stały wyrównawczy w wysokości 418 zł w ten sposób, że zmieniło wysokość tego zasiłku za grudzień 2002r. i styczeń 2003r. na kwotę 19zł.
Organ odwoławczy stwierdził, że zaskarżona decyzja Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej wydana w dniu 5 kwietnia 2005r. jest wadliwa, gdyż zmieniła decyzję, której już nie było w obrocie prawnym, bowiem wygasła ona z dniem 1 maja 2004r. na podstawie art. 149ust.1 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej. W tej sytuacji należało umorzyć postępowanie w sprawie jako bezprzedmiotowe.
Skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego wniósł Z. W., nie precyzując jednak zarzutów.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1§1i2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r.- Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz.1269) sąd administracyjny sprawuje kontrolę zaskarżonej decyzji w zakresie jej zgodności z prawem.
Zaskarżona decyzja prawa nie narusza.
Stosownie do art. 105 kpa organ administracji publicznej umarza postępowanie, gdy jest ono bezprzedmiotowe.
Bezprzedmiotowość postępowania zachodzi wówczas, gdy brak jest któregoś z elementów materialnego stosunku prawnego, a wobec tego nie można wydać decyzji załatwiającej sprawę przez rozstrzygnięcie jej co do istoty. (por. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2004, s. 478).
Sytuacja taka ma miejsce w rozpatrywanej sprawie.
Decyzja z dnia 5 kwietnia 2005r. uchylająca decyzję z dnia 4 listopada 2002r. została bowiem wydana w okresie obowiązywania przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64, poz.593 ze zm.), która w art. 149ust.1 stanowi, że z dniem jej wejścia w życie tj. 1 maja 2004r. wygasają decyzje wydane na podstawie dotychczasowej ustawy z dnia 29 listopada 1990r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 1998r., Nr 64, poz.414 ze zm.), z wyjątkiem ściśle określonych w tym przepisie decyzji, do których jednak nie należy uchylona decyzja z dnia 4 listopada 2002r. Skoro przedmiotowa decyzja została wyeliminowana z obrotu prawnego mocą samej ustawy, to niemożliwa była jej kontrola administracyjna, zaś postępowanie jej dotyczące było bezprzedmiotowe i podlegało umorzeniu.
W sprawie nie było zatem podstaw do uchylenia przedmiotowej decyzji, a więc słusznie organ odwoławczy stwierdzając wadliwość decyzji organu pierwszej instancji z dnia 5 kwietnia 2005r. uchylił decyzję organu I instancji z dnia 5 kwietnia 2005r. i postępowanie umorzył, do czego był uprawniony w świetle art. 138§1pkt.2 kpa.
Z powyższych względów skarga jako niezasadna podlega oddaleniu na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270).