Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec,, Sędzia NSA Witold Falczyński (sprawozdawca), Protokolant Starszy asystent sędziego Jakub Polanowski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi M. G. w przedmiocie wymierzenia Staroście grzywny za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 9 maja 2013 r., sygn. akt II SA/Lu 179/13 w sprawie dotyczącej zalesienia gruntów I. wymierza Staroście grzywnę w wysokości 2.000 (dwa tysiące) złotych; II. stwierdza, że bezczynność Starosty po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 9 maja 2013 r., sygn. akt II SA/Lu 179/13 miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Starosty na rzecz M. G. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Prawomocnym wyrokiem z dnia 9 maja 2013 r., sygn. akt II SA/Lu 179/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie - po rozpoznaniu skargi M. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na zalesienie gruntów rolnych - uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzająca ją decyzję S. C. z dnia [...] października 2011 r., znak: [...].
W dniu 23 grudnia 2013 r. M. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę o wymierzenie Staroście [...] grzywny za niewykonanie powyższego wyroku. W skardze tej skarżący zwrócił się o zbadanie zgodności z prawem prowadzonego przez Starostę [...] postępowania z wniosku z dnia 16 maja 1998 r. o wyrażenie zgody na zalesienie gruntów rolnych. Zażądał stwierdzenia, że ww. wyrok WSA w Lublinie, mimo upływu terminu wyznaczonego przepisami postępowania administracyjnego, nie został wykonany bez jakiegokolwiek usprawiedliwienia lub wyjaśnienia przyczyn zwłoki oraz, że w postępowaniu w tej sprawie ma miejsce bezczynność, a jeżeli ten stan braku działania zostanie przerwany - przewlekłość, w obu przypadkach z rażącym naruszeniem prawa. Co do wysokości wnioskowanej grzywny skarżący postulował wymierzenie jej w kwocie 10.000 zł, jako adekwatnej do przedmiotu sprawy, skutków powstałego zaniedbania oraz powagi organu. Dodatkowo M. G. wniósł o zobowiązanie Starosty do dostarczenia do Sądu akt powołanego postępowania w sprawie wyrażenia zgody na zalesienie gruntów rolnych oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania.
W obszernym uzasadnieniu skargi skarżący przedstawił dotychczasowy przebieg przedmiotowego postępowania. Wskazał, że WSA w Lublinie, uchylając powołanym wyrokiem z dnia 9 maja 2013 r. decyzję Starosty [...] z dnia [...] października 2011 r. oraz utrzymującą ją w mocy decyzją SKO w [...] z dnia [...] lutego 2013 r., w uzasadnieniu zobowiązał organ I instancji do wykonania określonych wytycznych co do dalszego postępowania i uwzględnienia zgłoszonych uwag, co stanowi daleko idące ułatwienie we właściwym rozpatrzeniu wniosku z dnia 16 maja 1998 r. o wyrażenie zgody na zalesienie gruntów rolnych. Pomimo upływu terminu wyznaczonego przepisami prawa, wniosek ten nie został jednak załatwiony przez wydanie rozstrzygającej decyzji. Co więcej, Starosta [...] nawet nie przystąpił do realizacji wytycznych zawartych w wyroku Sądu. W postępowaniu wystąpił kompletny zastój.
Skarżący podkreślił, że termin, w jakim powinien być wykonany wyrok, jest terminem dodatkowym w stosunku do terminu, w jakim sprawa powinna być załatwiona i nie podlega przedłużeniu, a w konsekwencji niewydanie rozstrzygnięcia w tym terminie oznacza, że organ nie wykonał wyroku (w tym względzie powołał się na wyrok WSA w Lublinie z dnia 18 kwietnia 2008 r., sygn. akt II SA/Lu 843/07). W niniejszej sprawie - w ocenie M. G. - sprawa wykonania sądowego wyroku została całkowicie zlekceważona, o czym świadczy okoliczność niezawiadomienia go przez Starostę o braku możliwości rozstrzygnięcia sprawy w obowiązującym terminie 1 miesiąca, względnie o ewentualnym uznaniu sprawy za szczególnie skomplikowaną i o wyznaczeniu nowego terminu jej zakończenia. Skarżący podkreślił, że również jego wezwanie z dnia 6 grudnia 2013 r. do wykonania wyroku z dnia 9 maja 2013 r. zostało przez organ całkowicie zignorowane i pozostało bez odpowiedzi.