Z przedstawionych akt sprawy wynika, iż prawomocnym wyrokiem z dnia 14 maja 1999r. Sygn. akt I C 156/99 Sąd Okręgowy zobowiązał J. B. do ponoszenia kosztów utrzymania dzieci A. P. i S. K. B. w kwocie po 200 zł miesięcznie.
Jak wynika natomiast z zaświadczeń Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym egzekucja świadczeń alimentacyjnych od J. B. jest bezskuteczna. Na dzień 6 października 2009 r. dłużnik zalegał z płatnością świadczeń alimentacyjnych na łączną kwotę 28.769,53 zł, bez kosztów postępowania egzekucyjnego. Zatem, w myśl art. 3 ust. 1 cyt. wyżej ustawy, w przypadku bezskuteczności egzekucji osoba uprawniona może złożyć do organu właściwego wniosek o podjęcie działań wobec dłużnika alimentacyjnego, w tym o ustalenie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego.
W niniejszej sprawie M. B., wobec bezskuteczności egzekucji w stosunku do dłużnika J. B., podjęła takie działania i otrzymuje świadczenia z funduszu alimentacyjnego w wysokości przysądzonej wyrokiem sądu.
Jej działania znajdują odzwierciedlenie w przepisach prawnych, tak samo jak działania organu I instancji. Przed każdym wydaniem decyzji o przyznaniu świadczenia alimentacyjnego z budżetu państwa organ posiadał aktualne zaświadczenie od Komornika Sądowego o bezskuteczności egzekucji alimentów zasądzonych od J. B. na rzecz dzieci. Jeżeli nawet dłużnik dokonywał jakichś wpłat na poczet alimentów, co niezmiennie podnosi, wpłaty te w żaden sposób nie pokrywały zaległości, jakie powstały od 2005r.
Decyzja o zwrocie należności z tytułu otrzymywanych przez osobę uprawnioną świadczeń z funduszu alimentacyjnego rzeczywiście nie zawiera oznaczenia osób na rzecz których zostały wypłacone te świadczenia, ale odwołujący powinien wiedzieć, że ma zasądzone alimenty na dzieci i że wciąż toczy się przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne. Winien też wiedzieć, że nałożonego na niego tego obowiązku nie realizuje w całości lub w części. Podstawą określenia wysokości wypłaconej kwoty jest - cyt. w uzasadnieniu skarżonej decyzji - art. 27 ust. 1 i 1 a ustawy tj. miesięczna kwota zasądzonych alimentów za dany okres świadczeniowy z uwzględnieniem ewentualnych wpłat przez dłużnika alimentacyjnego. Jeżeli zaś chodzi o okoliczności uzasadniające wypłatę tych świadczeń, to zostały one wskazane wyżej - wyrok alimentacyjny, bezskuteczność egzekucji i wniosek wierzyciela alimentacyjnego.
Z powołanych przepisów prawnych nie oznacza, że podstawą przyznania świadczeń na rzecz osoby uprawnionej jest uprzednie prawomocne umorzenie postępowania egzekucyjnego. Przepisy te mówią o bezskuteczności egzekucji tj. m.in. egzekucji, w wyniku której w okresie ostatnich dwóch miesięcy nie wyegzekwowano pełnej należności z tytułu zaległych i bieżących zobowiązań alimentacyjnych.
Wznowienie postępowania jest instytucją nadzwyczajnego wzruszenia ostatecznej decyzji administracyjnej i nie ma zastosowania w trybie odwoławczym. Poza tym, wbrew twierdzeniu strony, miała ona zapewniona czynny udział w postępowaniu. Jak wynika z akt sprawy, zawiadomieniem z dnia 12 lutego 2009r. J. B. został poinformowany o wysokości kwot zobowiązań dłużnika alimentacyjnego, zaś zawiadomieniem z dnia 11 października 2009r. o wszczęciu postępowania w sprawie zwrotu należności. Poinformowano wtedy, że strona ma prawo składania wyjaśnień oraz przedkładania dowodów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia tej sprawy.