Przepisy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ nie przewidują możliwości zwrotu opłaty za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych. W szczególności możliwości takiej nie stwarza art. 11[1] ust. 5 ustawy.
Likwidacja punktu sprzedaży w okresie ważności zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, nie powoduje obowiązku zwrotu opłaty za okres po likwidacji sprzedaży.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Elżbiety S. na czynność Prezydenta Miasta Ch. z dnia 14 lipca 2000 r. (...) w przedmiocie opłaty w zakresie obrotu napojami alkoholowymi - oddala skargę.
Elżbieta S. pismem z dnia 24 marca 2000 r. zwróciła się do prezydenta Miasta Ch. o zwrot opłaty wniesionej w związku z udzielonym jej zezwoleniem na sprzedaż napojów alkoholowych. Wniosek ten został uzasadniony likwidacją sprzedaży napojów alkoholowych.
Prezydent Miasta Ch. pismem z dnia 4 kwietnia 2000 r. udzielił Elżbiecie S. odpowiedzi negatywnej wyjaśniając, że przepisy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi nie przewidują możliwości zwrotu uiszczonej opłaty za zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych. Opłaty pobrane zgodnie z art. 18[1] ustawy wpisane zostały do uchwały budżetowej miasta z przeznaczeniem na realizację zadań z zakresu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych.
Elżbieta S. w kolejnym piśmie z dnia 15 czerwca 2000 r. zażądała ponownego rozpatrzenia sprawy i zwrotu opłaty.
Prezydent Miasta Ch. pismem z dnia 14 lipca 2000 r. udzielił odpowiedzi jak w piśmie z dnia 4 kwietnia 2000 r.
Elżbieta S. w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego powołując się na art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ zarzuciła, iż odmowa zwrotu opłaty jest niezgodna z prawem. Podniosła też, iż pisma odmawiające zwrotu opłaty z tytułu sprzedaży napojów alkoholowych zostały podpisane z upoważnienia prezydenta, gdy powinien podpisać je prezydent.
Prezydent Miasta Ch. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, wyjaśniając:
Argumenty podniesione w skardze nie są trafne, a odmowa zwrotu opłaty nie jest sprzeczna z obowiązującymi przepisami prawa. Przepisy ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, ani inne przepisy prawa nie przewidują wydania decyzji administracyjnej w sprawie zwrotu opłaty za zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych.
Opłata, o której mowa w art. 11[1] ustawy pobierana jest jednorazowo do dnia 31 stycznia w każdym kolejnym roku kalendarzowym. Opłata ta może być uiszczona proporcjonalnie jedynie w przypadkach określonych w art. 11[1] ust. 5. Skarżąca wniosła opłatę za okres ważności zezwolenia, a powołany przepis prawa nie przewiduje zasady proporcjonalności w przypadkach, gdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą zakończy ją przed upływem ważności zezwolenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd orzeka w sprawach skarg na inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.
Prezydent Miasta Ch. w piśmie z dnia 14 lipca 2000 r. wyraził stanowisko co do żądania skarżącej dotyczącego zwrotu części opłaty za zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych. Stanowisko to jako akt lub czynność podlega kontroli sądowej na podstawie powołanego przepisu ustawy o NSA. Skarżąca wyczerpała tryb określony w art. 34 ust. 1 tej ustawy. Przed wniesieniem skargi wezwała organ administracji do usunięcia naruszenia prawa. Czyni to skargę dopuszczalną i podlegającą merytorycznemu rozpoznaniu.