Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Kierek, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędzia NSA Krystyna Sidor (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Łucja Krasińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 stycznia 2007r. sprawy ze skargi T. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zaliczki alimentacyjnej oddala skargę.
Decyzją z dnia [...]., znak: [...] wydaną na podstawie art. 138§1pkt.1 kpa oraz art.1pkt.2, art. 10ust.6, art.18ust.2 ustawy z dnia 22 kwietnia 2005r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz.U. Nr 86, poz.732 ze zm.) w zw. z art. 3pkt.10 i 17a ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. nr 139, poz.992 ze zm.) Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpoznaniu odwołania T. K. utrzymało w mocy decyzję Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] Nr [...] o odmowie przyznania jej zaliczki alimentacyjnej na synów- K. K. i M. K.
Organy administracyjne ustaliły, że T. K. prowadzi wspólne gospodarstwo wraz z byłym mężem, z którym jest rozwiedziona od 1985r., swoją matką oraz dwoma synami- K. i M. w mieszkaniu składającym się z pokoju i kuchni, a zatem nie jest osobą samotnie wychowującą dzieci w rozumieniu przepisów ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych i zaliczce alimentacyjnej i z tego powodu nie spełnia przesłanek do przyznania jej zaliczki alimentacyjnej. T. K. w odwołaniu podnosiła, że jej były mąż nie wychowuje wraz z nią dzieci i nie pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym, a zamieszkuje w jej mieszkaniu wbrew jej woli.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie podzieliło zarzutów skarżącej stwierdzając, że skoro przez cały czas od rozwodu tj. ponad 20 lat skarżąca mieszka razem z mężem w małym mieszkaniu, i w tym czasie urodzili się ich dwaj synowie, a brak jednocześnie negatywnych opinii środowiska o ich małżeństwie, to nie można dać wiary skarżącej, że jej mąż nie prowadzi z nią wspólnego gospodarstwa domowego.
Zdaniem Kolegium złożony przez skarżącą dopiero w lutym 2006r. wniosek do Wójta o przyznanie jej lokalu zastępczego w celu wykonania eksmisji orzeczonej już w wyroku rozwodowym ma na celu jedynie przekonanie organów, że jest osobą samotnie wychowującą dzieci, a więc spełnia przesłanki do przyznania jej zaliczki alimentacyjnej.
Skargę do sądu administracyjnego wniosła T. K., domagając się uchylenia decyzji Kolegium.
W skardze podniosła, że wbrew ustaleniom organów administracyjnych nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego wraz z mężem, który zamieszkuje z nią wbrew jej woli i w ogóle nie interesuje się wychowaniem i utrzymaniem dzieci, ale przeciwnie - pije, przynosząc wstyd rodzinie, a nie dokładając się do gospodarstwa domowego niejednokrotnie wykrada z lodówki pożywienie przeznaczone dla dzieci.
Skarżąca wyjaśniła, że zaraz po rozwodzie mąż zmienił się i przyczyniał się do utrzymania rodziny, ale obecnie tego zaprzestał. Żyje na własny rachunek za pieniądze z prac dorywczych na wsi i pomaga jednemu z synów (skarżąca posiada z byłym mężem dziewięciu synów i jedną córkę, przy czym tylko dwaj - M. i K. mieszkają razem z rodzicami) w gospodarstwie rolnym, w zamian za co dostaje od niego wyżywienie. Obiecywał, że wyprowadzi się, dlatego skarżąca nie występowała wcześniej o eksmisję.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.