Złożenie wniosku o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla dwóch obiektów budowlanych obliguje organ administracji do rozpoznania tego wniosku i dokonanie oceny, czy zamiar budowy każdego z tych obiektów nie narusza ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego. Fakt, iż żądanie to zostało zawarte w jednym wniosku, nie wykluczał rozstrzygnięcia o tym żądaniu odrębnymi decyzjami, z których każda dotyczy innego obiektu. Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie zakazują takiego rozwiązania.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Marka Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B.-P. z dnia 1 lipca 2002 r. (...) w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu - skargę oddala.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B.-P., po rozpatrzeniu odwołania Marka Ł., zaskarżoną decyzją wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 40 ust. 1, art. 42 ust. 1 i art. 43 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta B.-P. z dnia 17 kwietnia 2002 r. o odmowie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem na działce nr 530/2 przy ul. J. w B.-P.
Organ odwoławczy przytoczył następujące motywy rozstrzygnięcia:
Marek Ł. domagał się ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla budowy na działce nr 530/2 budynku mieszkalnego z garażem oraz budynku handlowo-usługowego. We wniosku określił, że budynek mieszkalny chciałby posadowić w szerszej części działki. Natomiast budynek handlowo-usługowy w możliwie najmniejszej odległości od ulicy J.
Wniosek ten organ I instancji załatwił wydając dwie odrębne decyzje w stosunku do każdego z zamierzeń inwestycyjnych. Organ I instancji doszedł do przekonania, że działka nr 530/2 położona jest w terenie, dla którego ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego określają odmienne przeznaczenie - w zależności od położenia względem konkretnych ulic.
Plan ten stanowi bowiem, że w pierzejach ulic T. i P. dopuszczalna jest zabudowa jednorodzinna, natomiast w głębi terenu plan przewiduje zabudowę wielorodzinną. Granice zasięgu poszczególnych obszarów pokazuje rysunek planu, do którego odsyła część tekstowa /ustalenia realizacyjne dla symbolu E.2.MW,MS, MN, UI/.
Wobec takich ustaleń prawa miejscowego, wybudowanie domu mieszkalnego jednorodzinnego z garażem w głębi działki nr 530/2 nie jest możliwe, bo teren ten jest przeznaczony pod budownictwo wielorodzinne. Dlatego w odniesieniu do tego obiektu wydał decyzję odmowną. Odrębną decyzją ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla budowy obiektu handlowo-usługowego.
W odwołaniu od tych decyzji M. Ł. zakwestionował przede wszystkim rozpatrzenie wniosku przez wydanie dwóch decyzji, a nie jednej. Sprawę należało rozstrzygnąć jedną decyzją, gdyż złożył jeden wniosek, a zamierzenie dotyczy jednej inwestycji składającej się z dwóch budynków. Ponadto zaprezentował pogląd, że ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego nie sprzeciwiają się budowie domu jednorodzinnego we wskazanym miejscu.
Postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu jest postępowaniem wyłącznie wnioskowym /art. 41 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym/ oraz, że jest to indywidualna sprawa z zakresu administracji publicznej w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, zatem jej załatwienie przybiera formę decyzji administracyjnej /art. 104 Kpa/. Zasady i tryb składania wniosków /podań/ normują przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. Przewidują one dwie formy składania podań - pisemną i ustną do protokołu, ale w stosunku do tej pierwszej dopuszczają różnorakie sposoby wnoszenia podań /począwszy od zwykłej pisemnej, a na poczcie elektronicznej skończywszy/. Kodeks postępowania administracyjnego nie wprowadza zasady wnoszenia odrębnych podań w każdej sprawie ani też nie zakazuje takiej metody inicjowania postępowania administracyjnego. Wprawdzie w kodeksie nie ma przepisu wprost regulującego te zagadnienia jednakże brak kazuistycznych regulacji w tym względzie można wyinterpretować z zasady przestrzegania z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej /art. 19/ oraz z przepisów regulujących tryb postępowania w przypadku, gdy podanie dotyczy spraw, w których organ jest niewłaściwy /art. 65/, albo gdy podanie dotyczy kilku spraw podlegających załatwieniu przez różne organy /art. 66/. Analiza tych przepisów wskazuje, że regułą jest, że jedno podanie dotyczy jednej sprawy ale też kodeks zna i normuje sytuacje, że jedno podanie dotyczy więcej niż jednej sprawy. Jeśli są to sprawy należące do właściwości różnych organów, organ do którego podanie wniesiono załatwi tylko sprawę należącą do jego właściwości, natomiast co do pozostałych spraw - postąpi zgodnie z dyspozycją art. 66 Kpa. Gdy zaś podanie dotyczy kilku spraw należących do właściwości tego organu - wówczas ten właśnie organ załatwi je w sposób przewidziany prawem. Możliwe jest wobec tego, że ta sama osoba złoży jedno podanie, obejmujące kilka odrębnych spraw ale należących do właściwości tego samego organu i podanie takie będzie skutecznie wniesione i będzie podlegało załatwieniu w takich formach, w jakich przewidują to przepisy.