Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec (sprawozdawca), Sędzia NSA Witold Falczyński, Protokolant Referent Paulina Nagajek, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 marca 2014 r. sprawy ze skargi L. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.
Decyzją z dnia .... Samorządowe Kolegium Odwoławcze .. utrzymało w mocy decyzję Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej .. z dnia ... o odmowie przyznania L. S. świadczenia pielęgnacyjnego w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawną córką W. S.
W uzasadnieniu organy obu instancji wskazały, że wnioskodawczyni wraz z mężem prowadzi gospodarstwo rolne i z tego tytułu jest objęta ubezpieczeniem społecznym i zdrowotnym jako rolnik, co wyklucza przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego ze względu na brak rezygnacji z zatrudnienia, który jest przesłanką przyznania tego świadczenia w świetle art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych. L. S. posiada bowiem udział 1/3 w gruncie o pow. 5 ha fizycznych (3,4745 ha przeliczeniowych), zaś jej mąż M. S. - gospodarstwo rolne o pow. 3,05 ha fizycznych (4, 4010 ha przeliczeniowych) i jako małżonka rolnika podlega ona ubezpieczeniu społecznemu rolników. Organy powołały się przy tym na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 grudnia 2012r., sygn. akt I OPS 5/12, w której stwierdzono, że posiadanie gospodarstwa rolnego stanowi negatywną przesłankę przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, co - zdaniem organów obu instancji - ma zastosowanie również w sytuacji, gdy o świadczenie ubiega się małżonek rolnika, podlegający z tego tytułu ubezpieczeniu w KRUS. W tej sytuacji, pomimo iż wyrokiem z dnia 20 grudnia 2012r., Sąd Rejonowy L. - Z. w L. VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych sygn. akt VII U 70/12 zaliczył córkę wnioskodawczyni - W. S. do osób niepełnosprawnych na okres do 31 grudnia 2014r. ustalając, że stan jej zdrowia i sprawność organizmu powoduje konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, świadczenie pielęgnacyjne nie mogło być wnioskodawczyni przyznane.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wniosła L. S., domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji.
Wskazała, że nie jest możliwe pogodzenie pracy w gospodarstwie rolnym z opieką nad niepełnosprawną małoletnią córką, cierpiącą na wiele schorzeń, w tym na cukrzycę insulinozależną - i wymagającą całodobowej kontroli. W przekonaniu skarżącej stanowisko organów i NSA jest błędne, dlatego uważa ona, że świadczenie pielęgnacyjne powinno jej być przyznane.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zaskarżona decyzja prawa nie narusza.
Materialnoprawną podstawą jej wydania był art. 17 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2013r., poz. 1456), zwanej dalej ustawą, zgodnie z którym świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przysługuje matce albo ojcu, opiekunowi faktycznemu dziecka, osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną w rozumieniu ustawy z dnia 9 czerwca 2011r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności - jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.