Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Sadurski, Sędziowie: Sędzia WSA Jacek Czaja (spr.), Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Wiesława Dudek, po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2004 r sprawy ze skargi P. W. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zmiany uchwały Rady Miejskiej o przekształceniu Szkoły Podstawowej w S. oddala skargę.
Uchwałą nr [...] z dnia [...] Rada Miejska, na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. h ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. Nr 13, poz. 74 z 1996 r. z późn. zm.) i art. 59 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 7.09.1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 67, poz. 327 z 1996 r. z późn. zm.), po uzyskaniu pozytywnej opinii Kuratora Oświaty, dokonała następujących zmian w uchwale Nr [...] Rady Miejskiej z dnia [...] w sprawie przekształcenia Szkoły Podstawowej w S.
1. W § 1 uchwały wyrazy: "w 6-klasową Szkołę Podstawową w S. o strukturze organizacyjnej klas IV-VI" zastępuje się wyrazami: "w 6-klasową Szkołę Podstawową w S. o strukturze organizacyjnej klas I-VI"
2. W § 3 uchwały wyrazy "w budynku szkoły" zastępuje się wyrazami "w Szkole Podstawowej".
Zgodnie z § 4 tej uchwały weszła ona w życie z dniem podjęcia, tj. z dniem [...].
Skargę na powyższą uchwałę do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożył P. W. Skarżący zarzuca uchwale rażące naruszenie obowiązującego prawa wynikające ze sprzeczności powyższej uchwały z wcześniejszą uchwałą z dnia [...] Nr [...] i [...].
W dalszej części uzasadnienia skargi, skarżący podniósł, że organ prowadzący szkoły obowiązany jest, co najmniej na 6 miesięcy przed terminem przekształcenia zawiadomić rodziców uczniów oraz właściwego kuratora oświaty o zamiarze i przyczynach likwidacji (przekształcenia). Według skarżącego, data [...] marca jest z natury rzeczy terminem niezgodnym z obowiązującym prawem, ponieważ tylko do końca lutego danego roku można podejmować uchwały w sprawie likwidacji szkół.
Skarżący podnosi również, że uchwała Nr [...] z [...] zmienia wszystkie przepisy merytoryczne uchwały z [...] Nr [...] z mocą wsteczną, co jest nie dopuszczalne, ponieważ prawo nie działa wstecz.
W odpowiedzi na skargę Rada Miejska wniosła o odrzucenie lub o oddalenie skargi P. W.
W uzasadnieniu Rada Miejska podnosi, że skarżący nie posiada legitymacji uprawniającej do wniesienia skargi na uchwałę Rady Miejskiej w trybie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Pełnienie funkcji sołtysa wsi nie obejmuje uprawnienia do zaskarżania uchwały Rady, ponieważ jednostki pomocnicze gminy nie mają legitymacji do wniesienia skargi (postanowienie NSA z 16.05.1995 r. w sprawie IV SA 71/95 - Wspólnota 1995/51-51/25.
Ponadto Rada Miejska podniosła, że zaskarżenie uchwały w trybie art. 101 ustawy o samorządzie gminnym może nastąpić jedynie w imieniu własnym lub grupy mieszkańców gminy, którzy na to wyrażą pisemną zgodę. W niniejszej sprawie skarżący nie działa w imieniu własnym, ale jako sołtys w imieniu sołectwa, nie występuje również w imieniu mieszkańców (brak ich zgody - art. 101 ust. 2a).
Rada Miejska podniosła również, że uchwała, której legalność kwestionuje skarżący nie narusza jego interesu prawnego lub uprawnienia, ponieważ zarzutu tego skarżący nie podnosi. Zarzut podważający legalność uchwały nie jest przesłanką uzasadniającą złożenie skargi. Zgodnie z treścią art. 101 ustawy samorządowej, skarżący winien wskazać w skardze, że podjęta uchwała naruszyła jego interes prawny lub uprawnienia polegającego na istnieniu związku między jej treścią a własną, indywidualną sytuacją prawną. Związek taki winien powodować następstwo w postaci ograniczenia lub pozbawienia konkretnych uprawnień albo nałożenia obowiązków. W treści skargi nie zostały przytoczone żadne okoliczności, które potwierdziłyby istnienie takiego związku. Wręcz przeciwnie, skarżący zarzuca podjętej uchwale naruszenie prawa, przy czym nie wskazuje, że naruszenie to ma charakter ingerencji w jego indywidualny interes prawny. Trybu zaskarżania uchwał przewidzianego w art. 101 ustawy o samorządzie gminnym nie można traktować jako podstawy zaskarżenia uchwał organu gminy przez każdego, kto subiektywnie uznaje uchwałę za podjętą z naruszenia prawa. Uprawnienie wynikające z art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym nie ma charakteru actio popularis, tak więc ewentualna sprzeczność uchwały z prawem nie daje legitymacji do wniesienia skargi.