Dnia 1 grudnia 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) sędzia WSA Ewa Osipuk Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2016 roku sprawy ze skargi P. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie świadczenia wychowawczego - uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji.
Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że w dniu 1 kwietnia 2016r. P.J. złożył do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w O. (dalej: MOPS) wniosek o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na drugie dziecko - L.J. Do wniosku został dołączony wyrok Sądu Okręgowego w O. VI Wydział Cywilny Rodzinny z dnia [...] 2015r., sygn. akt [...], z którego wynika, że wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi J. i L.J. powierza się obojgu rodzicom, ustalając miejsce zamieszkania dzieci przy matce, akceptując porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywanie kontaktów z dziećmi zawarte przez strony i zamieszczone w piśmie procesowym złożonym w Sądzie w dniu 12 czerwca 2015r., oraz pismo stanowiące Porozumienie, o którym mowa we wskazanym orzeczeniu sądu.
Decyzją z dnia [...], działający z upoważnienia Prezydenta Miasta Zastępca Dyrektora MOPS odmówił ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego, wnioskowanego na drugie dziecko. Stwierdzono, że w przypadku wnioskującego o świadczenie nie został spełniony warunek określony w art. 2 pkt 16 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, a mianowicie, nie jest sprawowana przez wnioskodawcę opieka naprzemienna nad córką, umożliwiająca zaliczenie dziecka jednocześnie do członków rodzin obydwojga rodziców. Organ podał, że zgodnie z przedłożonym orzeczeniem Sądu Okręgowego w O. sygn. akt [...] z [...] 2015r. (dalej jako: wyrok Sądu) władza rodzicielska nad małoletnimi dziećmi J. i L.J. powierzona została obojgu rodzicom akceptując porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymaniu kontaktów ojca z dziećmi, przy czym miejsce zamieszkania dzieci ustalono przy matce. Kontakty zainteresowanego z małoletnimi dziećmi zostały wprawdzie w wyroku Sądu sprecyzowane, co nie stanowi pojęcia tożsamego z opieką naprzemienną, chociaż częstotliwość owych kontaktów mogłaby wskazywać na faktyczne sprawowanie opieki naprzemiennej. Są to jednak odrębne instytucje prawne. Z uwagi więc na to, że z treści prawomocnego orzeczenia nie wynika, aby rodzice małoletnich sprawowali nad nimi opiekę naprzemienną, stronie nie przysługuje prawo do świadczenia wychowawczego na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (dalej: u.p.p.w.d.).
Od decyzji tej P.J. odwołał się wnosząc o jej uchylenie i ustalenie, że przysługuje mu uprawnienie do świadczenia wychowawczego zgodnie z art. 5 ust. 2 ww. ustawy. Podniósł, że aktualnie brak definicji legalnej pojęcia "opieki naprzemiennej", co oznacza konieczność ustalenia znaczenia tego pojęcia na gruncie ustawy o pomocy państwa w wychowaniu dzieci. Wyjaśnił, że w piśmiennictwie przyjmuje się, że opieka naprzemienna polega na przyznaniu każdemu z rodziców prawa do wyłącznej pieczy nad dzieckiem w określonych okresach czasu. Wskazał, że taka sytuacja zachodzi w odniesieniu do obojga rodziców w tej sprawie, którzy na mocy porozumienia sprawują taką osobistą pieczę nad dziećmi, w określonych, powtarzających się przedziałach czasu. Za nie zasadny uznał pogląd aby w rozumieniu art. 5 ust. 2 u.p.p.w.d. dzieci musiały przebywać u każdego z rodziców przez taki sam okres czasu.