Dnia 27 listopada 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 listopada 2012 roku sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie choroby zawodowej 1/ uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; 2/ orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny decyzją nr "[...]" z dnia "[...]" stwierdził u J. P. chorobę zawodową - obustronny trwały odbiorczy ubytek słuchu typu ślimakowego lub czuciowo-nerwowego spowodowany hałasem, wyrażony podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczony jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1,2 i 3 kHz, wymieniona w poz. 21 wykazu chorób zawodowych określonych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. z dnia 2 lipca 2009r., Nr 105, poz. 869).
W uzasadnieniu wskazano, że orzeczeniem lekarskim z dnia "[...]" nr "[...]" Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy Poradnia Chorób Zawodowych rozpoznał u J. P., ostatnio zatrudnionego w spółce A na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych powyżej 3,5 tony, chorobę zawodową w postaci obustronnego trwałego odbiorczego ubytku słuchu typu ślimakowego lub czuciowo-nerwowego spowodowany hałasem. Orzeczenie to zostało poprzedzone postępowaniem wszczętym przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w związku ze zgłoszeniem podejrzenia choroby zawodowej u J. P.. W trakcie postępowania ustalono kolejne miejsca pracy i okresy zatrudnienia strony.
W czasie zatrudnienia w spółce A i w spółce B oraz w jej poprzednikach J. P. kierował samochodami ciężarowymi, w których nie przeprowadzono badań poziomu hałasu. Z uwagi na brak pomiarów przy sporządzaniu oceny narażenia zawodowego organ wziął pod uwagę wyniki badań pomiaru hałasu w kabinie samochodu STAR SW 201, które zostały przeprowadzone przez Laboratorium Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w kwietnia 2012r., a które wykazały przekroczenie wartości progu działania hałasu (80 dB).
W ocenie organu w rozpatrywanym przypadku wystąpiły przesłanki z art. 235 ze zn. 1 Kodeksu pracy do stwierdzenia choroby zawodowej. U strony rozpoznano bowiem chorobę ujętą w wykazie chorób zawodowych oraz ustalono, że strona podczas wykonywania czynności zawodowych była narażona na czynnik wywołujący rozpoznaną chorobę. Stwierdzono przy tym, że do organów państwowej inspekcji sanitarnej nie należy rozstrzyganie, który zakład pracy ponosi odpowiedzialność za wystąpienie u pracownika choroby zawodowej, a przesłanie decyzji nie stanowi wskazania zakładu pracy, w którym doszło do zachorowania, gdyż organy inspekcji sanitarnej mają jedynie kompetencje do ustalenia gdzie występowały czynniki szkodliwe dla zdrowia. Zagadnienie odpowiedzialności odszkodowawczej pozostaje poza właściwością organów inspekcji sanitarnej, a do rozpoznawania tego rodzaju spraw powołane są sądy powszechne.
Odwołanie od powyższej decyzji wniosła spółka B Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzuciło:
- naruszenie art. 235 ze zn. 1 Kodeksu pracy poprzez przyjęcie przez organ I instancji, że choroba J. P. została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy, tj. w zakładzie pracy odwołującego podczas gdy z jakiegokolwiek dowodu przeprowadzonego przez organ nie wynika, że w zakładzie pracy strony odwołującej występują szkodliwe dla zdrowia czynniki powodujące wystąpienie u J. P. objawów chorobowych; wskazano również w tym kontekście, że organ nie wykazał w uzasadnieniu decyzji związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy czynnikami szkodliwymi rzekomo występującymi u odwołującego, a objawami chorobowymi J. P.: