Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 listopada 2016 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie świadczenia wychowawczego uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji.
Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że wnioskiem z dnia 1 kwietnia 2016 r., uzupełnionym w dniu 18 kwietnia 2016 r. M. P. (dalej zwana skarżącą) zwróciła się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na pierwsze dziecko K. K. oraz na kolejne dziecko F. P.
Decyzją z dnia "[...]" Kierownik Działu Świadczeń Rodzinnych MOPS, działając z upoważnienia Burmistrza M., przyznał skarżącej prawo do świadczenia wychowawczego na pierwsze dziecko - K. K. oraz odmówił przyznania tego prawa na kolejne dziecko - F. P. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że w dniu 1 kwietnia 2016 r. zostały złożone dwa odrębne wnioski o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego, w których w strukturze rodzin wskazane zostało dziecko F. P.; oprócz skarżącej wniosek złożył także ojciec dziecka J. P. Dalej organ I instancji podał, że decyzją z dnia 20 kwietnia 2016 r. przyznał prawo do świadczenia wychowawczego ojcu dziecka, a po wydaniu tej decyzji, w trakcie realizacji wniosku skarżącej wyszło na jaw, że oboje rodzice wykazują, że pod ich opieką pozostaje syn F. P. (dalej zwany dzieckiem). Zrelacjonował, że po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, w wyniku którego ustalono, że dziecko pozostaje pod opieką matki, decyzja przyznająca prawo do świadczenia wychowawczego ojcu dziecka została uchylona na podstawie art. 27 ust. 1 w zw. z art. 22 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci. Wyjaśnił jednak, że na skutek odwołania ojca dziecka, decyzja weryfikacyjna została uchylona w całości przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze a sprawa została przekazana do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Podał, że po ponownym rozpatrzeniu sprawy umorzył postępowanie w sprawie uchylenia decyzji z dnia 20 kwietnia 2016 r. przyznającej prawo do świadczenia wychowawczego ojcu dziecka. Następnie przyjął, że skoro nie ma możliwości bezspornego ustalenia pod opieką którego z rodziców pozostaje dziecko, ponieważ obydwoje z rodziców deklarują, że sprawują nad nim opiekę, a jednocześnie brak jest orzeczenia sądu wskazującego miejsce pobytu dziecka (a każde z rodziców posiada pełną władzę rodzicielską), prawo do świadczenia wychowawczego przysługuje rodzicowi, który pierwszy złożył wniosek. Ocenił, że jakkolwiek organ nie jest w stanie ustalić, który z rodziców dziecka pierwszy wystąpił z wnioskiem (albowiem wnioski o przyznanie świadczenia wychowawczego złożone zostały w tym samym dniu a organ nie prowadził ewidencji godzinowej wpływu wniosków), to fakt, iż wniosek skarżącej był wnioskiem wadliwym w zakresie odnoszącym się do właściwego oznaczenia podmiotu wnioskującego (zawierał bowiem błędne wskazanie nazwiska wnioskodawczyni) i został prawidłowo uzupełniony dopiero w dniu 18 kwietnia 2016 r., pozwala przyjąć, że to ojciec dziecka pierwszy złożył poprawny wniosek o przyznanie świadczenia.
W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca zarzuciła organowi I instancji naruszenie: