Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Irena Szczepkowska Sędzia WSA Katarzyna Matczak Protokolant Grzegorz Knop po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi A.K. na rozporządzenie Wojewody z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie ustanowienia Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Dolnej Łyny oddala skargę.
Rozporządzeniem Nr 162 z dnia 19 grudnia 2008r., Wojewoda Warmińsko-Mazurski, z powołaniem się na art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody, ustanowił Obszar Chroniony Krajobrazu Doliny Dolnej Łyny.
W dniu 16 grudnia 2009r. A.K. wezwał Sejmik Województwa Warmińsko-Mazurskiego do usunięcia naruszenia prawa, polegającego na różnym ukształtowaniu w § 4 ust. 4 tego rozporządzenia sytuacji prawnej podmiotów działających jako przedsiębiorcy w rozumieniu art. 43- ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny.
W tym samym dniu, tożsame wezwanie zostało także skierowane przez stronę do Wojewody Warmińsko-Mazurskiego, który pismem z dnia 6 stycznia 2010r. przekazał je Sejmikowi Województwa Warmińsko-Mazurskiego, wskazując, że zgodnie ze znowelizowanym art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody, z dniem 1 sierpnia 2009r., wyznaczenie obszaru chronionego krajobrazu następuje w drodze uchwały sejmiku województwa.
Pismem z dnia 19 stycznia 2010r. Przewodniczący Sejmiku Województwa Warmińsko - Mazurskiego poinformował A.K., że jego wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w rozporządzeniu Nr 162 Wojewody Warmińsko- Mazurskiego w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Dolnej Łyny zostało przekazane Radnym Sejmiku Województwa oraz Zarządowi Województwa Warmińsko - Mazurskiego w celu zajęcia stanowiska.
W dniu 9 lutego 2010r. A.K., skierował za pośrednictwem organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, w której wniósł o stwierdzenie nieważności § 4 ust. 4 rozporządzenia Nr 162 Wojewody Warmińsko Mazurskiego w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Dolnej Łyny i zasądzenie kosztów postępowania. Zdaniem skarżącego przedmiotowe rozporządzenie stawia w pozycji uprzywilejowanej tych przedsiębiorców, którzy dysponują złożami kopalin udokumentowanymi przez Skarb Państwa do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, naruszając tym samym art. 6 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej, art. 20, art. 22 i art. 32 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, w związku z art. 23 i art. 24 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody. Podniósł przy tym, że przepis art. 6 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi o dwóch fundamentalnych zasadach ustrojowych obowiązujących w zakresie działalności gospodarczej: zasadzie wolności gospodarczej oraz zasadzie równości wobec prawa podmiotów wykonujących taką działalność. Dodał, że przepis ten jest potwierdzeniem konstytucyjnych zasad wskazanych w art. 20 oraz art. 22 Konstytucji RP. Skarżący podkreślił, że jednym z elementów wolności gospodarczej jest swoboda w konkurowaniu z innymi podmiotami. Wolność konkurowania może zaś zostać naruszona tylko w razie różnego i obiektywnie nieuzasadnionego traktowania przedsiębiorców podejmujących i prowadzących działalność gospodarczą w tej samej, bądź podobnej branży. Zdaniem skarżącego wolność gospodarcza nie ma, co prawda, charakteru absolutnego i może podlegać ograniczeniom, jednakże zgodnie z art. 22 Konstytucji RP, jej ograniczenie jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny. W tych okolicznościach różnicowanie sytuacji prawnej przedsiębiorców przez Wojewodę Warmińsko-Mazurskiego, poprzez zezwolenie jednym na działanie bez ograniczeń ilościowych i obszarowych, drugim zaś na działanie jedynie na obszarze 2 ha i wydobyciu nie przekraczającym 20.000 m-/rok, nie znajduje oparcia w art. 24 ustawy o ochronie przyrody i stanowi naruszenie tego przepisu, jak również art. 6 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.