Dnia 21 marca 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2019 roku sprawy ze skargi B. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia"[...]" nr "[...]" w przedmiocie przyznania świadczenia z funduszu alimentacyjnego - uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji.
Decyzją z dnia "[...]", wydaną przez Wójta Gminy M. na podstawie art. 9 ust. 2, art.12 ust. 1 i 2, art. 22 ust. 1 i art. 25 ustawy z dnia 7 września 2007r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (t.j. Dz.U. z 2018r. poz. 554 ze zm., dalej jako: u.p.o.u.a.), po rozpatrzeniu wniosku B. K. (dalej jako: skarżąca), odmówiono przyznania świadczenia z funduszu alimentacyjnego na okres od dnia 1 października 2018r. do dnia 31 sierpnia 2019r. W uzasadnieniu podano, że skarżąca uzyskała dochód w postaci renty rodzinnej w wysokości 878,12 zł. Tym samym kryterium dochodowe, pozwalające na przyznanie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego zostało przekroczone o 153,12 zł.
W piśmie z dnia 3 grudnia 2018r. skarżąca zwróciła się do organu z prośbą o ponowne przywrócenie jej alimentów. Podniosła, że we wrześniu i październiku dostała rentę w wysokości 878,12 zł, ale od listopada otrzymuje kwotę 462,56 zł, gdyż jej siostra rozpoczęła nauka i dostają rentę po połowie. Wyjaśniła, że w czasie przebywania w rodzinie zastępczej, od lutego 2015r. do ukończenia 18 lat, jej matka przesyłała jej rocznie po 300 zł alimentów. Od momentu ukończenia 18 lat utrzymuje się z renty po ojcu, jednak nie jest w stanie opłacić bursy, kupić ubrań, wyżywić się i opłacić stancji w weekendy. Podkreśliła, iż chciałaby skończyć szkołę i uczyć się dalej, gdyż do ukończenia technikum i zdania matury zostało jej tylko 2 lata, a przy tak niskiej rencie, musiałaby pójść do pracy, aby mieć za co żyć. Nadmieniła, że uczestniczy w programie usamodzielnienia prowadzonym przez PCPR w E.
Decyzją z dnia "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze w E., uznając pismo skarżącej z dnia 3 grudnia 2018r. za odwołanie, utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu podano, że kwestią sporną w rozpoznawanej sprawie jest ustalenie, czy możliwe jest przyjęcie, że zmiana liczby osób uprawnionych do renty rodzinnej, a wskutek tego obniżenie wysokości tejże renty w przeliczeniu na osobę, powoduje utratę dochodu w myśl art. 2 pkt 17 lit. d w zw. z art. 9 ust. 3 u.p.o.u.a. Wskazano, że w ocenie Kolegium literalne brzmienie art. 2 pkt 17 lit. d) u.p.o.u.a. nie pozwala na przyjęcie, że w niniejszej sprawie doszło do utraty dochodu w postaci zmniejszenia (od listopada 2018r.) wysokości renty rodzinnej, a tylko takie stwierdzenie utraty dochodu upoważniałoby do jego pominięcia i skutkowałoby spełnieniem przez odwołującą się kryterium dochodowego. Kwotowe zmniejszenie wysokości renty rodzinnej nie oznacza utraty samego uprawnienia do tego rodzaju renty. Zaznaczono, że katalog przypadków utraty dochodu, określony w art. 2 pkt 17 lit. a) u.p.o.u.a. jest katalogiem zamkniętym. Tym samym organy nie są uprawnione do rozszerzania katalogu przesłanek utraty dochodu np. o sytuację obniżenia wysokości renty rodzinnej. Również sytuacja materialna skarżącej nie wpływa na stanowisko organu, gdyż najbardziej istotne znaczenie ma rozumiana w sensie ścisłym treść powołanego przepisu. Wyjaśniono, że organ zasadnie zastosował art. 9 ust. 4a u.p.o.u.a. Skoro skarżąca uzyskała uprawnienie do renty rodzinnej począwszy od września 2018r., to należało zaliczyć jako dochód uzyskany kwotę renty rodzinnej za miesiąc październik 2018r., w udokumentowanej wysokości 878,12 zł netto, co z kolei w zestawieniu z okolicznością nieuzyskania żadnego dochodu w roku "bazowym" 2017 ukształtowało dochód rodziny w przeliczeniu na osobę w wyżej wskazanej kwocie 878,12 zł, przekraczającej kryterium dochodowe wynoszące 725 zł.