Sprawa ze skargi na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w przedmiocie doprowadzenia do odpowiedniego stanu technicznego mebli edukacyjnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędziowie sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) sędzia WSA Ewa Osipuk Protokolant sekretarz sądowy Marta Kudła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi Gminy na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie doprowadzenia do odpowiedniego stanu technicznego mebli edukacyjnych oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6205 Nadzór sanitarny
Inne orzeczenia z hasłem:
Oświata
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny
Uzasadnienie strona 1/6

Decyzją z dnia "[...]" r., znak: "[...]", Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny nakazał Gminie Miejskiej w terminie do 30 sierpnia 2019 r. doprowadzić do odpowiedniego stanu technicznego meble edukacyjne (stoliki i krzesełka) w sali lekcyjnej nr 1, 3, 9 i 10. Jako podstawę prawną decyzji organ wskazał art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2017 r. poz. 1261 ze zm.) oraz art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 Prawo oświatowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 996 ze zm.). W uzasadnieniu organ powołał się na ustalenia kontroli stanu sanitarnego w Szkole Podstawowej nr "[...]" w M. z dnia 24 września 2018 r., której celem była ocena dostosowania mebli edukacyjnych do zasad ergonomii - higiena procesów nauczania. Ustalono, że meble edukacyjne (stoliki i krzesełka) w sali lekcyjnej nr 1, 3, 9 i 10 są zniszczone, miejscami uszkodzone, pospawane krzesełka straciły swoją stabilność. Organ podniósł, że stwierdzone uchybienia nie zapewniają bezpiecznych i higienicznych warunków pobytu uczniów w placówce. Wskazał, że w trosce o prawidłowy rozwój dziecka należy zapewnić wszystkim uczniom stanowisko pracy wyposażone w meble edukacyjne o właściwym stanie technicznym.

W ustawowym terminie Burmistrz wniósł o uchylenie powyższej decyzji. Zarzucił, że decyzja została skierowana do organu prowadzącego szkołę, tj. Gminy, zamiast prawidłowo do jednostki organizacyjnej, w której przeprowadzono kontrolę, czyli Szkoły Podstawowej.

W wyniku rozpatrzenia odwołania, decyzją z dnia "[...]" r., Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że art. 29 k.p.a. przewiduje, że stroną postępowania administracyjnego mogą być samorządowe jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. Jednakże w niniejszej sprawie, na podstawie przepisów prawa materialnego nie można uznać, że stroną mógł być dyrektor lub też sama szkoła. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo oświatowe - placówka oświatowa może być zakładana i prowadzona przez jednostkę samorządu terytorialnego. Gmina jest zatem organem prowadzącym Szkołę Podstawową. Zgodnie zaś z art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 Prawa oświatowego organ prowadzący szkolę lub placówkę odpowiada za jej działalność. Do zadań organu prowadzącego szkolę lub placówkę należy w szczególności: zapewnienie warunków działania szkoły lub placówki, w tym bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wychowania i opieki (pkt 1); wykonywanie remontów obiektów szkolnych oraz zadań inwestycyjnych w tym zakresie (pkt 3). Dotyczy to także przypadków, gdy uchybienia w zakresie wymagań higienicznych i zdrowotnych nie wymagają przez organ prowadzący szkołę lub placówkę dodatkowych środków na ich usunięcie, tj. gdy dostosowanie się do ww. wymagań nie wykracza poza kompetencje dyrektora szkoły wskazane w art. 68 ust. 1 pkt 5 i 6 ww. ustawy i mogą one zostać usunięte w ramach środków przyznanych przez organ prowadzący w planie finansowym szkoły. Treść przytoczonego przepisu stanowi zatem materialnoprawną podstawę do nałożenia wyłącznie na organ prowadzący szkołę obowiązku doprowadzenia do odpowiedniego stanu technicznego mebli edukacyjnych w salach Szkoły Podstawowej. Organ II instancji wskazał, że art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 ściśle wiąże się z art. 57 Prawa oświatowego, określającym zakres sprawowania nadzoru organu prowadzącego nad podległymi mu szkołami i placówkami. Stosownie do jego treści organ prowadzący szkołę lub placówkę sprawuje nadzór nad jej działalnością w zakresie spraw finansowych i administracyjnych, z uwzględnieniem odrębnych przepisów. W ust. 2 tego przepisu ustawodawca wymienił przykładowy zakres nadzorowanych spraw wymienionym w ust. 1 w szczególności: 1) prawidłowość dysponowania przyznanymi szkole lub placówce środkami budżetowymi oraz pozyskanymi przez szkołę lub placówkę środkami pochodzącymi z innych źródeł, a także gospodarowania mieniem; 2) przestrzeganie obowiązujących przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników i uczniów; 3) przestrzeganie przepisów dotyczących organizacji pracy szkoły i placówki. Tym samym nadzór, o jakim mowa w przytoczonym przepisie, obejmuje sprawy finansowe i sprawy administracyjne podległych organowi prowadzącemu szkół i placówek. Organ stwierdził, że takie stanowisko zostało ugruntowane w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 26.05.2017 r. VII SA/Wa 1571/16, wyrok WSA w Łodzi z dnia 22.05.2018 r. III SA/Łd 196/18, wyrok WSA w Warszawie z dnia 08.08.2018 r. VII SA/Wa 2625/17). Organ odwoławczy wskazał, że chociaż w praktyce organ prowadzący szkołę wykonuje swoje uprawnienia poprzez dyrektora szkoły (zgodnie z art. 68 ust. 1 pkt 1 i 6 Prawa oświatowego - dyrektor szkoły kieruje jej działalnością, reprezentuje ją na zewnątrz i odpowiada za wykonywanie zadań związanych z zapewnieniem bezpośredniego bezpieczeństwa uczniom i nauczycielom; również sanitarnego) - to nie zmienia to faktu, że prawidłowa realizacja tych zadań jest w rzeczywistości uzależniona od wykonywania przez organ prowadzący placówkę ciążących na nim obowiązków wynikających z przywołanych przepisów Prawa oświatowego. Nie sposób bowiem stwierdzić, że to dyrektor szkoły, czy szkoła ponosi odpowiedzialność za nieprawidłowy stan sanitarno-higieniczny placówki oświatowej, w sytuacji niewykonywania przez organ prowadzący niezbędnych w tym zakresie prac remontowo-inwestycyjnych. W kontekście powyższego nie jest zatem zasadne twierdzenie, iż w oparciu o art. 68 ust. 1 pkt 7 Prawa oświatowego i § 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach, to dyrektor odpowiada za zapewnienie warunków działania szkoły lub placówki, w tym bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wychowania i opieki a także za wykonywanie remontów obiektów szkolnych oraz zadań inwestycyjnych w tym zakresie. Obowiązek ten spoczywa bowiem na organie prowadzącym. Odnośnie do zarzutu niezastosowania w niniejszej sprawie art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 2204), organ II instancji podniósł, że trwały zarząd jest formą władania nieruchomościami publicznymi przez jednostki organizacyjne Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Jest instytucją prawną odrębną, umożliwiającą właścicielowi wyposażenie jego jednostek organizacyjnych w nieruchomości konieczne do realizowania zadań, dla których dane jednostki zostały powołane. W stosunkach z osobami trzecimi rola tej instytucji polega na wskazaniu tej jednostki, której powierzono daną nieruchomość, a w stosunkach wewnętrznych danej organizacji publicznej (Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego) - na przypisaniu danej jednostce organizacyjnej pewnych wewnętrznych "praw" i obowiązków względem danej nieruchomości. Trwały zarząd jest zatem formą prawną władania nieruchomością przez jednostkę organizacyjną (art. 43 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami), jednostka organizacyjna zaś ma prawo, z zastrzeżeniem ust. 6 tej ustawy, do korzystania z nieruchomości oddanej w trwały zarząd, a w szczególności do zabudowy, odbudowy, rozbudowy, nadbudowy, przebudowy lub remontu obiektu budowlanego na nieruchomości, jednak wyłącznie za zgodą organu nadzorującego, jak stanowi art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Z tego również względu adresatem decyzji powinien być organ prowadzący szkołę.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6205 Nadzór sanitarny
Inne orzeczenia z hasłem:
Oświata
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny