Zasadnie więc skarżący zarzucił, że w/w stanowisko organu nadzoru wskazujące na bezwzględne stosowanie § 26 ust. 3 Statutu Miasta Kętrzyna przy podejmowaniu każdej merytorycznej uchwały, bez względu na sytuację, podważa sens wprowadzenia przez ustawodawcę przepisu art. 20 ust. 1a usg, jako trybu wyjątkowej zmiany porządku obrad rady miejskiej, ale również podjęcia uchwał zgodnie z wprowadzonymi do porządku obrad projektami.
Należy wskazać, że stanowisko skarżącego, znajduje swoje poparcie w treści wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lipca 2008 r. (sygn. akt II OSK 447/08), w którym Sąd rozpatrując sprawę o podobnym charakterze stwierdził, że rada gminy jest organem kolegialnym i jedyną formą, w jakiej uzewnętrznia się jej wola stanowi podejmowanie uchwał. Ponieważ rada może wypowiadać się tylko w takiej formie to zmiana porządku obrad bez możliwości podjęcia w określonym nią zakresie uchwał czyniłaby możliwość zmiany porządku obrad czynnością pozorną. Przepis art. 20 ust. 1a wprowadza odstępstwo od zasady uregulowanej w ust. 1. Odstępstwa tego nie można rozmieć wąsko. Ustawodawca wprowadzając możliwość zmiany porządku obrad już w trakcie sesji obwarował ją wymogiem bezwzględnej większości głosów ustawowego składu rady. Nie można zatem przepisu art. 21 ust. 1a rozumieć jedynie jako dopuszczalności zmiany porządku obrad z wyłączeniem możliwości zaproponowania następnie treści określonej uchwały i jej podjęcia. Jeśli radni bezwzględną większością głosów ustawowego składu rady mogą zmienić porządek obrad to mogą także - w zakresie jaki wynika z przegłosowanej zmiany porządku obrad - zgłosić projekty i podjąć określone uchwały.
Sąd orzekający niniejszej sprawie w całej rozciągłości podzielił zaprezentowane stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, które po przeniesieniu na grunt rozpoznawanej sprawy pozwala stwierdzić, że po zgodnej z przepisami zmianie porządku obrad Rada Miejska w Kętrzynie mogła odwołać Przewodniczącego Rady na sesji, na której został zgłoszony wniosek o jego odwołanie. Pamiętać należy także i o tym, że Statut Miasta Kętrzyna zawiera nie tylko § 26 ust. 3, ale także przepis § 14 ust. 10, mówiący o tym, iż odwołanie Przewodniczącego i Wiceprzewodniczących może nastąpić na sesji, na której zgłoszono wniosek w sprawie odwołania. Tak jak to wcześniej wskazano w ocenie Sądu § 14 ust. 10 statutu jest przepisem szczególnym wobec § 26 ust. 3 tegoż statutu, bo gdyby tak nie było to zapis o możliwości odwołania przewodniczącego rady na sesji, na której zgłoszono wniosek w sprawie odwołania nie miałby sensu, gdyż byłby niewykonalny w trybie § 26 statutu. Wydaje się, że wcześniej taki sam lub bardzo zbliżony pogląd musiał reprezentować także Wojewoda, gdyż statut jako akt prawa miejscowego został opublikowany w dzienniku urzędowym i żaden z jego zapisów nie został zanegowany przez Wojewodę.
Zauważyć należy także, że rzeczą niezrozumiałą jest dlaczego organ zarzuca Radzie Miasta Kętrzyna naruszenie § 26 ust. 3 Statutu Miasta Kętrzyna, a jednocześnie twierdzi, że nie uzyskano jedynie pisemnej opinii Burmistrza o projekcie uchwały. Powyższy przepis statutu nakłada obowiązek spełnienia takich wymogów jak zaopiniowanie projektu przez radcę prawnego, następnie zaopiniowanie go przez komisję problemowo właściwą oraz zapoznanie pozostałych komisji z projektem uchwały. Pisemna opinia Burmistrza Miasta jest dodatkowym wymogiem w przypadku wnoszenia projektów uchwał przez określone podmioty. W żadnym wypadku w razie stosowania procedury przewidzianej w § 26 ust. 3 Statutu Miasta Kętrzyna nie można opinii Burmistrza traktować jako jedynego wymogu, w przypadku odwołania Przewodniczącego Rady Miejskiej w Kętrzynie nie zachodziła jednak potrzeba stosowania procedury określonej w § 26 ust. 3 statutu, na co wskazano we wcześniejszej części uzasadnienia.
Z przedstawionych wyżej względów na mocy art. 148 ppsa, należało w pkt 1 uchylić rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody. O kosztach sądowych sąd orzekł w pkt 2 wyroku na podstawie art. 200 ppsa. W pkt 3 wyroku na zasadzie art. 152 ppsa orzeczono, iż zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.