Dnia 17 maja 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Janina Kosowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 maja 2012 roku sprawy ze skargi H. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie dodatku mieszkaniowego 1/ uchyla zaskarżoną decyzję; 2/ orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt administracyjnych wynika, że wnioskiem z dnia "[...]" H. W. zwróciła się do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej o przyznanie dodatku mieszkaniowego. Do wniosku załączyła między innymi dokumenty potwierdzające wysokość dochodu jej gospodarstwa domowego za okres "[...]".
Decyzją z dnia "[...]" Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej przyznał wnioskodawczyni dodatek mieszkaniowy w wysokości "[...]" miesięcznie na okres 6 miesięcy, to jest "[...]". Decyzja ta została następnie utrzymana w mocy przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze (decyzją z dnia "[...]") na skutek rozpoznania odwołania H. W., w którym wskazała ona na nieprawidłowe naliczenie jej wysokości dodatku mieszkaniowego. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organu odwoławczego dokonano oceny stanu faktycznego sprawy pod kątem mających zastosowanie w niniejszej sprawie przepisów ustawy o dodatkach mieszkaniowych. Odniesiono się także do zastrzeżeń strony co do składników dochodu jej gospodarstwa domowego uwzględnionych przy ustalaniu wysokości dodatku mieszkaniowego.
W skardze na powyższą decyzję do tutejszego Sądu, H. W. zarzuciła organom, że niezasadnie uwzględniły przy ustalaniu dochodu jej gospodarstwa domowego niektóre świadczenia rodzinne oraz składki na ubezpieczenia zdrowotne opłacone przez powiatowy urząd pracy.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumenty wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie, jednak z innych przyczyn niż w niej podane, gdyż na tym etapie kontroli rozpatrzenie zarzutów skargi byłoby przedwczesne.
Stosownie bowiem do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) oraz art. 134 § 1 w zw. z art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012r., poz. 270), sąd administracyjny dokonuje kontroli zaskarżonego aktu pod względem zgodności z prawem, nie będąc przy tym związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Kontrola ta przebiega w trzech płaszczyznach, to jest: oceny zgodności rozstrzygnięcia organu z prawem materialnym, dochowania wymaganej prawem procedury oraz respektowania reguł kompetencji (A. Kabat, (w:) B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 22). Nie może przy tym budzić wątpliwości, że stwierdzenie wydania kontrolowanego rozstrzygnięcia z naruszeniem reguł kompetencji, przedwczesnym czyni dokonanie oceny zgodności tego rozstrzygnięcia z prawem materialnym i procesowym. Z taką właśnie sytuacją mamy zaś do czynienia w niniejszej sprawie.
Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734 ze zm.), dodatek mieszkaniowy przyznaje, na wniosek osoby uprawnionej do dodatku mieszkaniowego, wójt, burmistrz lub prezydent miasta, w drodze decyzji administracyjnej. Organ ten może upoważnić inną osobę do wydawania decyzji w sprawach dodatku mieszkaniowego. Tymczasem, jak wynika z akt administracyjnych, w niniejszej sprawie decyzja organu I instancji została wydana przez Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, o czym świadczy podpis złożony pod tą decyzją. Żaden element tej decyzji nie wskazuje przy tym, aby Kierownik ten posiadał stosowne upoważnienie właściwego organu (którym w niniejszej sprawie jest Wójt Gminy K.) do wydawania decyzji w sprawach dodatku mieszkaniowego. Takie upoważnienie nie zostało także dołączone do akt administracyjnych. W tych okolicznościach uznać należy, że utrzymanie w mocy tej decyzji przez organ odwoławczy, bez uprzedniego wyjaśnienia charakteru prawnego działania Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, nastąpiło z naruszeniem art. 7 ust. 1 i 1a ustawy o dodatkach mieszkaniowych. Stwierdzone uchybienie niewątpliwie miało istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż zgodnie z art. 156 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 ze zm. - dalej jako kpa), wydanie decyzji z naruszeniem przepisów o właściwości stanowi przesłankę stwierdzenia nieważności decyzji, a w postępowaniu odwoławczym uzasadnia uchylenie decyzji organu I instancji i umorzenie postępowania pierwszej instancji w całości na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 kpa (zob. wyrok WSA w Warszawie z 19.11.2004r., II SA 2661/03).
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, organ winien zatem ustalić, czy Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, wydając decyzję z dnia "[...]", działał w imieniu własnym, czy też na mocy upoważnienia udzielonego temu Kierownikowi przez właściwy organ i zależnie od wyniku poczynionych ustaleń podjąć stosowne rozstrzygnięcie.
Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 145 § 1 pkt 1 lit. "c" ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji. Rozstrzygnięcie w kwestii wykonalności zaskarżonej decyzji podjęto stosownie do art. 152 powołanej ustawy.