Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędziowie sędzia WSA Tadeusz Lipiński sędzia WSA Ewa Osipuk Protokolant referent Marta Kudła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi Z. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie zasiłku rodzinnego wraz z dodatkami oddala skargę.
Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że decyzją z dnia "[...]" r. Dyrektor Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej odmówił przyznania Z. K. świadczeń w formie zasiłków rodzinnych wraz z dodatkami na dzieci J. i T. K., z powodu przekroczenia kryterium dochodowego na osobę w rodzinie w kwocie 674 zł. Organ podał, ze dochód na osobę w rodzinie w roku 2014 r. wyniósł 1232,70 zł.
W odwołaniu od tej decyzji Z. K. wniósł o jej zmianę i przyznanie mu zasiłków. Wyjaśnił, że przekroczenie spowodowane zostało przyznaniem mu sądownie renty, której odmówiono mu w czerwcu 2013 r. Stwierdził, że nie miał wpływu na taki obrót sprawy, gdyby od razu przyznano mu rentę, to byłby uprawniony do zasiłku rodzinnego. Wskazał na trudną sytuację finansową swojej rodziny i swój stan zdrowia. Wyraził poczucie krzywdy z zaistniałej sytuacji.
Po rozpatrzeniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze, decyzją z dnia "[...]" r., utrzymało w mocy decyzję organu I instancji, podzielając w całości ustalenia organu I instancji. Organ odwoławczy przytoczył przepisy mające w sprawie zastosowanie - art. 3 pkt 2a, art. 4 ust. 2 i art. 5 ust.1 ustawy o świadczeniach rodzinnych i wyjaśnił, że mają one charakter norm bezwzględnie obowiązujących. Wskazał, że organy orzekające (zarówno pierwszej jak i drugiej instancji) nie mają możliwości jakichkolwiek odstępstw od zasad w nich zawartych. Tym samym nie mogą dokonywać obliczeń dochodu rodziny w sposób inny aniżeli wskazał ustawodawca. Kolegium uznało, że podnoszona w odwołaniu okoliczność uzyskania prawa do renty wraz z wyrównaniem za okres kiedy odwołujący się dochodził swoich praw na drodze sądowej nie ma wpływu na rozstrzygnięcie sprawy, albowiem zgodnie z przepisami ustawy o świadczeniach rodzinnych również "wyrównanie" świadczenia rentowego stanowi dochód, który rodzina uzyskała w roku 2014.
Z. K. zaskarżył powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, wnosząc o jej zmianę i uwzględnienie roszczenia w całości poprzez zasądzenie wypłaty należnych świadczeń wraz z dodatkami od 1 listopada 2015 r., ewentualnie o uchylenie decyzji organów obu instancji i przekazanie im sprawy do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu skarżący nawiązał do treści odwołania. Zarzucił, że Kolegium nie uwzględniło zasady dobrej rodziny z art. 71 Konstytucji RP. Podniósł, że nie sposób się zgodzić, aby konsekwencje nieprzyznania renty w 2013 r., a następnie spłata zaległości w roku następnym, ciążyły nadal na jego rodzinie, która po raz kolejny ponosi karę finansową w postaci pozbawienia środków pieniężnych do życia.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył co następuje:
Skarga nie jest zasadna.
W myśl art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 1647) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Rozpoznając skargę na decyzję Sąd dokonuje zatem jedynie oceny, czy przy jej wydaniu nie zostały naruszone przepisy prawa materialnego bądź procesowego. Przy czym zaskarżona decyzja podlega uchyleniu tylko w przypadku, jeżeli Sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy ( art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a."). Oznacza to, że badaniu w postępowaniu sądowoadministracyjnym podlega prawidłowość zastosowania przez organy administracji publicznej przepisów prawa w odniesieniu do istniejącego w sprawie stanu faktycznego oraz trafność zastosowania wykładni tych przepisów. Sąd administracyjny nie rozstrzyga o uprawnieniach, czy też obowiązkach, a jedynie może uchylić zaskarżony akt lub czynność lub stwierdzić ich nieważność w przypadkach wskazanych w ustawie. Jedynie w przypadku naruszenia prawa materialnego lub stwierdzenia nieważności aktu, jeżeli jest to uzasadnione okolicznościami sprawy sąd zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie decyzji lub postanowienia wskazując sposób załatwienia sprawy lub jej rozstrzygniecie, chyba że rozstrzygnięcie pozostawiono uznaniu organu ( art.145a § 1 p.p.s.a.).