WSA w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marzenna Glabas po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 czerwca 2020 r. sprawy ze sprzeciwu B. O. od decyzji Wojewody w przedmiocie przejęcia na Skarb Państwa nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marzenna Glabas po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 czerwca 2020 r. sprawy ze sprzeciwu B. O. od decyzji Wojewody z dnia "[...]" r., nr "[...]" w przedmiocie przejęcia na Skarb Państwa nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od organu na rzecz skarżącej kwotę 597 zł (pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6293 Przejęcie gospodarstw rolnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/6

Decyzją z "[...]" r., nr "[...]", Starosta (dalej jako: "organ I instancji", "Starosta"), działając w trybie wznowienia postępowania, stwierdził, że: 1. orzeczenie Prezydium Powiatowej Rady Narodowej (dalej jako: "PPRN") z dnia "[...]" r., nr "[...]", w sprawie przejęcia na Skarb Państwa nieruchomości o pow. 8,78 ha, położonej we wsi Z., zostało wydane z naruszeniem prawa ze względu na brak udziału strony w postępowaniu oraz

2. odmówił uchylenia tego orzeczenia, na podstawie art. 146 § 1 k.p.a., z powodu upływu terminu do uchylenia orzeczenia.

Zaskarżoną decyzją z "[...]" r., nr "[...]", Dyrektor Wydziału Infrastruktury i Nieruchomości w Urzędzie Wojewódzkim, działając z upoważnienia Wojewody (dalej jako: "organ odwoławczy", "Wojewoda"), w wyniku rozpatrzenia odwołania, uchylił powyższą decyzję i przekazał sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.

W uzasadnieniu organ odwoławczy przytoczył stan faktyczny i prawny sprawy. Wskazał, że postępowanie wznowieniowe zostało wszczęte na skutek wniosku A. A. z 2013 r. Opisał decyzje organu I instancji, który pięciokrotnie stwierdził wydanie orzeczenia z naruszeniem prawa z powodu braku udziału strony w postępowaniu i odmówił uchylenia orzeczenia ze względu na upływ terminu. Decyzją z "[...]" r. organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Wojewoda podał, że WSA w Olsztynie uchylił tę decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję Starosty, wyrokiem z 25 lipca 2017 r., sygn. akt II SA/Ol 466/17, wobec wątpliwości co do treści wniosku. W związku z tym ustalono, że wnioskodawca wystąpił w imieniu własnym jako współwłaściciel gospodarstwa rolnego objętego orzeczeniem PPRN oraz w imieniu matki J. A. (współwłaścicielki gospodarstwa) - jako jej następca prawny. W kolejnych dwóch decyzjach kasatoryjnych wydanych po wyroku WSA - w 2018 r. i 2019 r., Wojewoda zarzucił organowi I instancji, że nie określił w sentencji decyzji - która ze stron nie brała udziału w postępowaniu zakończonym orzeczeniem. Zarzucił też brak ustalenia faktycznej (rzeczywistej) daty opuszczenia gospodarstwa rolnego przez jego właścicieli (współwłaścicieli). Zobowiązał organ do uzupełnienia materiału dowodowego w tym zakresie. Wojewoda argumentował, że powyższe ma na celu ustalenie, czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie powinien mieć przepis art. 15 dekretu z 1955 r., czy przepis art. 2 ustawy z 1957 r. Ponadto organ odwoławczy wskazał, że wnioskodawca zmarł i na jego miejsce do postępowania wstąpiły jego spadkobierczynie: B. O. i H. M.

Uzasadniając ponowny zwrot sprawy organowi I instancji - zaskarżoną decyzją z "[...]" r. - Wojewoda wyjaśnił, że we wznowionym postępowaniu status strony przysługiwał J. A. i A. A. Zarzucił, że organ I instancji nadal nie określił jednoznacznie w rozstrzygnięciu, która ze stron nie brała udziału w postępowaniu dotyczącym wydania orzeczenia. Zauważył, że powyższe nie wynika również z uzasadnienia decyzji organu I instancji, w którym opisane zostały czynności podejmowane od 2013 r. Poza tym Wojewoda wytknął organowi I instancji, że w żaden sposób nie wypowiedział się w kwestii doręczenia lub ogłoszenia orzeczenia PPRN, a tym samym naruszył przepis art. 107 § 1 pkt 6 k.p.a. poprzez brak należytego uzasadnienia faktycznego i prawnego w zakresie punktu 2 zaskarżonej decyzji. Uznał, że organ I instancji naruszył jednocześnie art. 80 k.p.a. poprzez uznanie za udowodniony fakt spełnienia określonej w art. 146 § 1 k.p.a. przesłanki uniemożliwiającej uchylenie orzeczenia. Wojewoda wskazał też, że organ I instancji nadal nie ustalił jednoznacznie kwestii opuszczenia gospodarstwa rolnego przez strony postępowania. Zauważył, że Starosta oceniając zebrany materiał dowodowy w sprawie wskazał, że A. A. opuścił gospodarstwo w 1951 r. natomiast jego matka w 1955 r. Zaznaczył, że ustalenie przez Starostę, że gospodarstwo zostało opuszczone przez J. A. w 1955 r., bez wskazania czy miało to miejsce przed czy po 29 kwietnia 1955 r., nie daje podstaw do uznania, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie miał przepis art. 2 ustawy z 1957 r. Organ odwoławczy wyjaśnił, że w orzeczeniu PPRN powołano dwie podstawy prawne: art. 15 dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i uregulowaniu innych spraw, związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym oraz art. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1957 r. o zmianie dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym. Wskazał, że pomiędzy ww. przepisami nie ma bezpośredniej łączności normatywnej, co oznacza, że są odrębnymi przepisami. Na mocy ww. przepisów na własność państwa przechodziły gospodarstwa rolne, a przejęcie to następowało: z mocy prawa - na podstawie art. 15 dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r., jeżeli stwierdzono fakt opuszczenia gospodarstwa przed dniem 29 kwietnia 1955r. (fakt przejścia gospodarstwa (działki) na własność Państwa, stwierdzało prezydium powiatowej rady narodowej); z mocy uznaniowego orzeczenia prezydium powiatowej rady narodowej - na podstawie art. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1957 r. (w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania orzeczenia ), jeśli fakt opuszczenia gospodarstwa miał miejsce w okresie od dnia 29 kwietnia 1955 r. do dnia wejścia w życie tej ustawy. Zatem, ustalenie faktycznej (rzeczywistej) daty opuszczenia przedmiotowego gospodarstwa przez jego właścicieli (współwłaścicieli) jest istotne, bowiem pozwoli na uzyskanie odpowiedzi, czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie powinien mieć przepis art. 15 dekretu z 1955 r., czy przepis art. 2 ustawy z 1957 r.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6293 Przejęcie gospodarstw rolnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda