Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant Sekretarz sądowy Grzegorz Knop po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi E. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
W dniu 14 stycznia 2011 r. E.O. zwróciła się do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w I. o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad matką L.S., wobec której orzeczono znaczny stopień niepełnosprawności, oraz która wymaga pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Do wniosku załączono orzeczenie o stopniu niepełnosprawności oraz zaświadczenia z Powiatowego Urzędu Pracy w I.
Po rozpatrzeniu wniosku działający z upoważnienia Wójta Gminy Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, decyzją z dnia "[...]" orzekł o odmowie przyznania E.O. świadczenia pielęgnacyjnego na matkę L.S. W podstawie prawnej decyzji wskazano art. 17 ust. 1 pkt 2 i ust. 5 pkt 2 lit. a, art. 20 ust. 3, art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2006r. Nr 139, poz. 992, ze zm.) w związku z rozporządzeniem Ministra Polityki Społecznej z dnia 2 czerwca 2005r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego.
W uzasadnieniu zacytowano przepis art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych i wyjaśniono, że wnioskodawczyni nie pracuje zawodowo oraz nie jest zarejestrowana w powiatowym urzędzie pracy jako osoba bezrobotna. Do wniosku dołączono wprawdzie wszystkie niezbędne dokumenty m.in. orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 21 października 2010 r., którym zaliczono p. S. do osób niepełnosprawnych w stopniu znacznym. Stosownie do zapisu kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zainteresowana jest zobowiązana do alimentacji na rzecz matki i w tym zakresie zostały spełnione wymogi do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Powodem odmowy przyznania świadczenia jest jednakże fakt pozostawania matki w związku małżeńskim, co potwierdza przedstawiony odpis skrócony aktu małżeństwa, a zgodnie wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim. Dlatego też z uwagi na małżeństwo rodziców organ zmuszony był odmówić wnioskowanego świadczenia.
Od decyzji tej E.O. złożyła odwołanie wnosząc o przyznanie jej świadczenia pielęgnacyjnego. Wyjaśniła, iż spełnia wszystkie przesłanki wynikające z art. 17 ust. 5 pkt 2 ustawy, jak również matka jej jest osobą wymagającą stałej opieki drugiej osoby. Odmowę przyznania świadczenia uzasadniono okolicznością pozostawania matki w związku małżeńskim lecz okoliczność ta nie ma żadnego związku dla potrzeby sprawowania opieki przez drugą osobę nad chorym członkiem rodziny. Zarzuciła, iż w toku postępowania naruszono art. 7 kodeksu postępowania administracyjnego, gdyż nie zbadano faktycznej sytuacji jej rodziny, gdyż ojciec jest 81 letnim niepełnosprawnym człowiekiem z orzeczoną niepełnosprawnością w stopniu znacznym. Podała, iż ojciec choruje na astmę oskrzelową, rozedmę płuc, nadciśnienie tętnicze, niewydolność krążenia i inne drobniejsze schorzenia, na potwierdzenie których załączyła kserokopię orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, jak również karty leczenia szpitalnego z ostatnich kilku lat. Z uwagi na stan zdrowia oboje rodzice wymagają stałej pomocy drugiej osoby, natomiast w żadnym razie nie mogą sobie tej pomocy świadczyć sami. Oboje małżonkowie wymagają zatem opieki i pomocy organu administracji publicznej, który winien dołożyć wszelkich starań aby ją zapewnić stosownie do art. 68 ust. 3 i art. 69 Konstytucji RP.