Dnia 12 marca 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant sekretarz sądowy Marta Kudła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2019 r. sprawy ze skarg: Spółki A, Spółki B, Spółki C, Wojewody Warmińsko-Mazurskiego na uchwałę Rady Miasta Olsztyna z dnia 25 kwietnia 2018 r., nr XLVII/929/18 w przedmiocie Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego pomiędzy ul. Leśną, południową granicą Lasu Miejskiego i brzegiem Rzeki Łyny, w rejonie skrzyżowania ulic Bohaterów Monte Cassino i J. K. w Olsztynie 1) stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej: - § 3 ust. 1 pkt 9; - § 8 pkt 9; - § 13 pkt 6; - § 13 pkt 11 lit. c oraz - postanowienia dotyczące przeznaczenia terenów oznaczonych symbolami: 5UZ i 6U; 2) oddala skargi w pozostałej części; 3) zasądza od Gminy Olsztyn na rzecz: Spółki A i Spółki C kwoty po 200 zł (dwieście złotych), a na rzecz Spółki B kwotę 500 zł (pięćset złotych) tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W dniu "[...]", Rada Miasta "[...]" podjęła uchwałę Nr "[..]" w sprawie uchwalenia "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego pomiędzy "[...]"", zwanego dalej: "Planem".
Skargi na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie wnieśli: Wojewoda oraz spółka A, spółka B i spółka C, zwane dalej "Spółkami".
Skarżący Wojewoda wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały w części dotyczącej: § 3 ust. 1 pkt 9, § 4 pkt 1 lit. d, § 5 pkt 3 w zakresie ustaleń tekstowych i graficznych dla terenu elementarnego oznaczonego symbolem UM, § 5 ust. 2, § 8 pkt 6 lit. a w zakresie słów: "oraz UM", § 5 ust. 2, § 8 pkt 6 lit. a w zakresie słów "oraz UM", § 8 pkt 9, § 12 ust.4, § 13 pkt 6, § 13 pkt 11 lit. c, § 15 pkt 1 w zakresie słów: "usługowo-mieszkaniowej UM", § 17 ust. 6 w zakresie słów: "i 8 UM (pow.0,17ha) oraz ustaleń graficznych dotyczących tego terenu, § 17 ust. 6 pkt 2, § 17 ust. 6 pkt 10 lit. a w zakresie słów: "dojazd do terenu 8 UM" i § 17 ust. 7 oraz graficznych dotyczących terenu oznaczonego symbolem 7 U.
W ocenie Wojewody, zaskarżona uchwała, w części wskazanej powyżej, narusza m.in. art. 15, art. 20 w związku z art. 28 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2017 r., poz. 1073 z późn. zm.), zwanej dalej: "u.p.z.p." oraz przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. Nr 164, poz. 1587).
W pierwszej kolejności Wojewoda stwierdził, że ustalenia uchwały naruszają studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta "[...]" przyjęte uchwałą Nr "[...]" Rady Miasta "[...]" z dnia "[...]", zwanego dalej: "Studium". Niezgodność z prawem polega przede wszystkim na tym, że w granicach opracowania przedmiotowego planu - teren elementarny oznaczony symbolem 7U - określono odmiennie przeznaczenie tej części terenu. Według ustaleń graficznych Studium jest to teren zamknięty. Obecnie teren ten nie ma już statusu terenu zamkniętego i niedokonanie zmiany w tej części studium powoduje, ze zapisy planu w tym zakresie naruszają ustalenia obowiązującego Studium, co skutkuje, zdaniem skarżącego, stwierdzeniem nieważności zaskarżonej uchwały w części dotyczącej § 12 ust. 4 ( prawidłowo - pkt 4) oraz § 17 ust. 7 w zakresie ustaleń tekstowych i graficznych, odnoszących się do terenu elementarnego oznaczonego symbolem 7U.
W ocenie Wojewody, w zaskarżonym planie, także w części dotyczącej § 17 ust. 6 pkt 2, pkt 10, § 4 pkt 1 lit. d, § 5 pkt 3, § 8 pkt 6 lit. a i § 15 pkt 1 doszło do rozbieżnego ustalenia przeznaczenia terenu w zakresie ustaleń tekstowych i graficznych dla terenu elementarnego, oznaczonego symbolem 8UM, a ustalenia tekstowe są wzajemnie niespójne i niejednoznaczne - np. zapisy § 4 pkt 1 lit.d i § 17 ust. 6 pkt 2.
Ponadto, postanowienia § 3 ust. 1 pkt 9 Regulaminu, dotyczące nakazów rozbiórki istniejących obiektów budowlanych wykraczają poza określoną przepisami u.p.z.p. treść postanowień planu miejscowego. Do wydawania tego rodzaju rozstrzygnięć uprawnione są organy budowlane, o ile zostaną spełnione przesłanki, określone przepisami prawa budowlanego.