Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędzia WSA Hanna Raszkowska Protokolant Marcin Morawski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2004 r. sprawy ze skargi A spółka z o.o. na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy z dnia "[...]" r., nr "[...]" w przedmiocie wypłaty dodatku do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzający ją nakaz organu I instancji, II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku, III. zasądza od Okręgowego Inspektora Pracy na rzecz A spółka z o.o. kwotę 1.215 (tysiąc dwieście piętnaście) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Po przeprowadzeniu kontroli w dniach: 21 i 30 czerwca 2004 roku, inspektor pracy nakazem z dnia 5 lipca 2004 roku, znak "[...]" nakazał wypłacić pracownikom spółki A Sp. z o.o. dodatek do wynagrodzenia w wysokości 50% należny z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych wynikających z tytułu przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy za okres rozliczeniowy trwający od stycznia do kwietnia 2004 roku. W uzasadnieniu podniesiono, że pracownicy spółki przepracowali w miesiącach lutym i marcu 2004 roku od jednej do trzech sobót (w miesiącu) i nie otrzymali w zamian dni wolnych od pracy w innym terminie. Pracownikom tym wypłacono w lutym i marcu 2004 roku wynagrodzenie wraz z dodatkiem do wynagrodzenia w wysokości 50%, a należało im wypłacić dodatek w wysokości 100%.
Od powyższego nakazu zostało wniesione odwołanie do Okręgowego Inspektora Pracy w O., w którym spółka domagała się uchylenia nakazu zapłaty i umorzenia postępowania. W uzasadnieniu podniesiono, że pracownikom spółki wypłacono dodatek w wysokości 50%, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, i nie przysługiwał im dodatek w wysokości 100 % za pracę w godzinach nadliczbowych, gdyż sobota nie została uznana za dzień ustawowo wolny od pracy.
Okręgowy Inspektor Pracy w O. decyzją z dnia 16 sierpnia 2004 roku, znak "[...]" r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu podniesiono, że podczas kontroli inspektora pracy nie stwierdzono przypadków przekroczenia dobowej normy czasu pracy. Natomiast stwierdzono przekroczenia średnio tygodniowej normy czasu pracy w czteromiesięcznym okresie rozliczeniowym obowiązującym w tym zakładzie pracy, a przepis § 2 art. 1511 Kodeksu pracy w sposób jednoznaczny określa wysokość dodatku (100%) za przekroczenie średnio tygodniowej normy czasu pracy.
Na powyższą decyzję spółka A Sp. z o.o. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie domagając się jej uchylenia i decyzji ją poprzedzającej oraz umorzenia postępowania w sprawie lub stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji i decyzji ją poprzedzającej bądź uchylenia zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 1511 § 2 Kodeksu pracy. Zdaniem strony skarżącej dodatek za pracę z tytułu godzin nadliczbowych płaci się wyłącznie w przypadku, gdy na podstawie § l art. 1511 k.p. pracownikowi nie służy prawo do wypłacenia wynagrodzenia z tego tytułu. Z kolei § 2 art. 151 k.p. nie daje podstaw do włączenia do tej normy prawnej obu instytucji regulujących zagadnienie dobowego i tygodniowego czasu pracy. Norma prawna zamieszczona w § 2 art. 1511 k.p. nakazuje wyjątkowo wypłatę dodatku w wysokości 100 %, na wypadek gdyby przekroczenie przeciętnej tygodniowej normy nie nastąpiło w jednym z wypadków określonych w § l art. 151 k.p.
Zdaniem strony skarżącej doszło do przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy w wyniku pracy w godzinach nadliczbowych, za które pracownikowi przysługuje prawo do dodatku w wysokości określonej w § l pkt 2 art. 1511 k.p., czyli 50% wynagrodzenia.